حقوق شهروندی از نگاه امام خمینی

ظهور مفهوم شهروندی را می توان مصادف با پیدایش نخستین حکومت ها دانست. حکومت ها اعتبار و قدرت خود را از شهروندان می گیرند و در مقابل نسبت به شهروندان دارای وظایف و مسئولیت هایی هستند. شهروند نیز تکالیف متقابل در ارتباط با دولت دارد. امام خمینی، بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی ایران، در رابطه با حقوق شهروندان دارای دیدگاه های بنیادین است. رویکرد نظری ایشان بر مبنای حقوق امت استوار شده است. نگارندگان بر پایه این بینش سه حق محوری مطرح در حوزة حقوق شهروندی (آزادی، عدالت و امنیت) و حقوق مشتق از آنها را با تکیه بر اندیشه­های امام مورد بررسی و کاوش قرار می دهند

عناوین مطالب مقالات

بررسی دیدگاه های امام خمینی در دو کتاب کشف اسرار و تحریر الوسیله (با تکیه بر نظریه ولایت فقیه و تئوری حکومت اسلامی)

بررسی دیدگاه های امام خمینی در دو کتاب کشف اسرار و تحریر الوسیله (با تکیه بر نظریه ولایت فقیه و تئوری حکومت اسلامی)

برخی از روشنفکران غرب زده، دین را به عنوان عامل عقب ماندگی جامعه معرفی کردند. در مقابل این افراد که اسلام را نزدیکترین پاسخ به سؤال خود می دیدند اندیشمندانی چون سید جمال الدین اسدآبادی و همفکرانش برخاستن و شعار بازگشت به خویشتن و تلاش برای احیای هویت اسلامی و بیداری مسلمانان را طرح کردند. آرمان سیدجمال و شاگردانش گرچه در آن زمان به دلیل نداشتن استراتژی مناسب برای مبارزه، موفقیت چندانی به دست نیاورد و روحانیون پس از او نیز در جریان انقلاب مشروطه در تبیین جایگاه اسلام و مبانی احکام آن در نظام مشروطه ایران ناکام ماندند، امّا با وجود این، همه اینها مقدمه ای بر حرکت انقلابی امام خمینی (س) در سالیان بعد گردید .

مرکزیت معنایی ولایت سیاسی فقیه در اندیشه سیاسی امام خمینی و جایگاه مردم در آن

مرکزیت معنایی ولایت سیاسی فقیه در اندیشه سیاسی امام خمینی و جایگاه مردم در آن

امام خمینی هم در عرصه نظر و هم در مقام عمل، پایه و اساس نظام سیاسی خود را بر «ولایت مطلقه فقیه» استوار کرده و الگوی حکومت اسلامی را با تولی و ولایت سیاسی فقیه جامع الشرائط ترسیم کرد و نقش و جایگاه مردم در نظام اسلامی نیز در اندیشه ایشان در همین چارچوب معنا و مفهوم می یابد. در اندیشه امام، نقش اصلی و کلیدی مردم در مرحله تحقق حکومت ولایی می باشد؛ چون بدون مردم و استقبال و خواست آنها و مشارکت همه جانبه مردم، حکومت تحقق نمی یابد اگرچه حاکم، شخصی مانند علی بن ابیطالب باشد. در این پژوهش با بررسی مرکزیت معنایی اندیشه سیاسی امام راحل که همان ولایت سیاسی فقها در عصر غیبت می باشد به جایگاه مردم در اندیشه های وی پرداخته شده است.

نظری به شخصیت مذهبی - سیاسی حضرت امام خمینی

نظری به شخصیت مذهبی - سیاسی حضرت امام خمینی

یک صدمین سال میلاد حضرت امام خمینی (س) بهانه خوبی جهت پاسداشت یاد و خاطره آن امام بزرگوار بود. مشتاقان داخلی و خارجی، جهت آشنایی بیش تر با آراء و افکار و شخصیت آن عزیز به دیدار مریدان و دست پروردگان وی شتافتند. آقای لنسل، از جمله شخصیت های برجسته و رئیس جامعه شیعیان اتریش است که با استاد مصباح یزدی، پیرامون شخصیت مذهبی، سیاسی حضرت امام خمینی (س) به گفت و گو نشستند. با هم این گفت و گو را می خوانیم:

نقش و جایگاه مردم در اندیشه سیاسی اسلام و امام خمینی

نقش و جایگاه مردم در اندیشه سیاسی اسلام و امام خمینی

شناخت صحیح نقش و جایگاه مردم در حاکمیت از اموری است که در سر نوشت سیاسی جامعه نقشی تعیین کننده دارد. متأسفانه این بحث از این منظر کمتر مورد توجه فقیهان و محققان بوده است و تاکنون بحثهایی که در اندیشه سیاسی اسلام صورت گرفته نگاهی از بالا و از زاویه شناخت وظایف حاکم، شرایط حاکم و مشروعیت او و... بوده و اگر احیاناً به این بحث پرداخته اند به صورت حاشیه ای بوده است. این مقاله در صدد تبیین این موضوع است که مردم چه حقوقی دارند و حاکم در دخالت دادن آنان در امور سیاسی چه وظایفی دارد که حق مطالبه آن را داشته باشند. لذا نخست به سیر اندیشه نقش مردم در حکومت از دیدگاه فلاسفه توجه شده، سپس از سه طریق، دیدگاه اسلام و نظرات امام خمینی قدس سره در این زمینه مورد کنکاش قرار گرفته است، که عبارتند از: ۱) مواردی که سیره عقلا در حاکمیت مردم مورد تأیید قولی و عملی اسلام قرار گرفته. ۲) تکالیفی که برای حاکم «در دخالت دادن مردم» در سرنوشت خویش قرار داده شده. ۳) وظایفی که در این رابطه بر دوش مردم گذارده شده است.

نخستین پیروزی نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی

نخستین پیروزی نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی

این نوشتار به مناسبت فرارسیدن سالگرد نهضت دو ماهه روحانیون در پاییز ۱۳۴۱ و همچنین تولد امام خمینی در مهر ۱۲۸۱ تقدیم امت پاسدار اسلام می گردد.

ابعاد شخصیت حضرت آیت الله العظمی امام خمینی

ابعاد شخصیت حضرت آیت الله العظمی امام خمینی

جـهان غـرب هـمه چیزش غربی است، از نظام و سیاست و علم و هنر گرفته تـا دیـگر مظاهر آن همگی غربی است، به جز یک مسئله و آن این که دینش شرقی است زیرا آئین مسیح از شرق به غـرب رفـته اسـت، در میان حوادث بزرگ که در غرب رخ داده، کمتر حادثه ای حالت ثبات بـه خود گرفته است، بزرگترین فاتحان غرب مانند "ناپلئون "بر اثر گذشت زمان حالت افسانه ای به خود گرفته، و دیـگر مـورد تـوجه عمیق نیست و می رود که از خاطره ها محو می شود اما حضرت مسیح و شـخصیت روحـانی و بزرگ ایشان برای غرب همیشه جالب و مورد توجه بوده است او اگر در همه مسائل ضد شرقی اسـت ولیـ در ایـن مسئله از این اصل عدول نکرده و ناخودآگاه به آئین خود (که شرقی اسـت) عـشق مـی ورزد، چون با فطرت او موافق و هماهنگ است. روی این اصل هرگز جامعه اسلامی و تاریخ بشریت، شـخصیت مـمتاز و کـم نظیر حضرت امام خمینی (س) را که با افکار و اندیشه های بلند و سعی و تلاشهای صادقانه خـود مـسیر تاریخ را دگرگون کرد، فراموش نخواهد کرد.

احکام حکومتی از دیدگاه امام خمینی

احکام حکومتی از دیدگاه امام خمینی

احکام حکومتی در اسلام بویژه در اندیشه فقهی و سیاسی شیعه یکی از مهمترین مـسائلی است که فهم و توجه بدان می تواند در تعمیق استنباط فقیه و حل بعضی از غوامض روائی بـسیار موثر باشد. نگارنده در ایـن مـقاله ضمن تعریف حکم اولیه و ثانویه به بررسی ماهیت احکام حکومتی و نوع اولیه و ثانویه بودن آن احکام پرداخته و برای بهتر تبیین کردن آراء فقیهان در این مورد به آیات و روایات مربوطه اشاره کرده است. آنـگاه دیدگاههای امام خمینی (س) را در این مقوله طرح کرده و بیان داشته که در نظر امام خمینی (س) احکام حکومتی از نوع احکام اولیه و موقتی می باشد و در صورت تعارض با احکام فرعی دیگر و فتاوای مجتهدین حق تقدم بـا احـکام حکومتی است.

اخلاق و عرفان از دیدگاه امام خمینی

اخلاق و عرفان از دیدگاه امام خمینی

امام هم در نظر و هم در عمل حماسه گرایی و شجاعت عارفانه را نشان داده است و این حداقل یکی از ابتکارات امام است و نکته دیگر اینکه عرفان امام (س) عرفان شرعی است و به دور از همه پیرایه ها و بدعت های شریعت ستیز صوفیان ناصافی است. عرفان، عزلت گزینی و مردم گریزی نیست، خانقاه نشینی و بی مسوولیتی و انفعال نیست، بلکه عرفانی است که خدمت به مردم و گزاردن رسالت الهی خویش می آورد. پس مکتب عرفانی امام خمینی (س) عرفانی است به دور از سلسله عرفانی است، بدون عزلت گزینی گرچه خلوت های عارفانه و تجارب معنوی ناب را به وفور به همراه دارد.

اسماء الهی از منظر عرفانی امام خمینی

اسماء الهی از منظر عرفانی امام خمینی

رهاورد فکری فقیه مجاهد، حکیم ژرف اندیش و عارف نکته آموز، حضرت امام خمینی (س)، در احیا، پویایی، معرفی و نشر معارف الهی در حوزه های فقهی، کلامی، فلسفی و عرفانی، بلیغ، پرجاذبه، گویا، آموزنده و مؤثر است، طرح شناخت اسماء الهی از منظر عرفانی آن بزرگ مرد اندیشه و عرفان، ضرورتی انکارناپذیر دارد و در نشر حقایق توحیدی، تأثیری بسزا خواهد داشت. بخصوص آن که این گونه معارف الهی بیش از مسائل و موضوعات دیگر مهجور بوده و در پرتو اندیشه آن عارف حماسه آفرین امکان ظهور پیدا کرده، و زمینه طرح، پژوهش و نشر آن فراهم شده است. بدین روی، در این مقاله به جلوه ای از رهاورد عرفانی حضرت امام خمینی (س) درباره اسماء الهی اشاره می شود.

گفتمان بیداری اسلام سیاسی (راهکاوی احیای اسلام سیاسی در اندیشه و عمل امام خمینی) ‏

گفتمان بیداری اسلام سیاسی (راهکاوی احیای اسلام سیاسی در اندیشه و عمل امام خمینی) ‏

‏گفتمان بیداری اسلام سیاسی، رقیب قدرتمند و مؤثر گفتمان لیبرالیسم سکولار است. این گفتمان با بهره از مبانی اصیل اسلامی، خیزش و جنبش اسلامی علیه تمامیت غرب سکولار را موجب شده و داعیه دار پارادایم جدید و نظمی نوین، مبتنی بر الگوی اسلام اصیل نبوی و علوی است. مقاله حاضر در پی راهکاوی و بازشناسی اصول و مبانی بیداری اسلام سیاسی در نظر و عمل بنیان گذار نظام نوین سیاسی مبتنی بر اسلام سیاسی (امام خمینی ره) می باشد. پژوهنده بر این باور است که با توجه به سیره نظری و عملی امام خمینی (س)، گفتمان بیداری اسلام سیاسی متشکل از سه دال مهم "ایدئولوژی، رهبری و مردم" بوده که حول دال مرکزی "حکومت ولایی" مفصل بندی شده اند. این گفتمان دال های پراکنده بحرانی شده گفتمان لیبرالیسم را به چالش کشیده و موج جدیدی از بیداری را در حیات سیاسی - اجتماعی عصر کنونی، پدید آورده است. ‏

ماهیت و مراتب سلوک عرفانی: بررسی تطبیقی نظرگاه امام خمینی و اولین آندرهیل‏

ماهیت و مراتب سلوک عرفانی: بررسی تطبیقی نظرگاه امام خمینی و اولین آندرهیل‏

‏غایت عرفان یگانگی با حقیقت است و عرفان عملی عهده دار بیان طریقه دست یابی و نیل به این هدف. عارفان در دوره های زمانی مختلف در باب چگونگی سلوک و مراحلی که باید پیموده شود، سخن گفته اند. این مقاله به بررسی تطبیقی دیدگاه های اولین آندرهیل (عرفان پژوه و عارف معاصر) و امام خمینی (س) در باب مراحل سلوک میپردازد. هر دو عارف مراحل سلوک را به سه مرحله کلی بیداری، تصفیه و اشراق تقسیم می کنند، گرچه در باب شرح و تبیین آن اختلاف نظرهایی دیده می شود که ریشه در سنت عرفانی، دین و فرهنگی دارد که به آن متعلق اند. نکته مهم این است که هر دو عارف در جهت هدف مشترکی میکوشیده اند و آن بیان عرفان به زبانی در خور فهم مردم عادی است تا آنان نیز بتوانند در حیات معنوی سهیم شده و از مواهب آن برخوردار شوند؛ زیرا به زعم هر دو، عرفان ضرورت حیات انسان معاصر است و قدم گذاردن در این وادی تمامی جوانب حیات انسان را در برمی گیرد، لذا باید آن را از دشواریها و پیچیدگیهای خاص علمی پیراست تا بتواند کل جامعه بشری را فرا گیرد. ‏

رهیافت دین شناسی امام خمینی

رهیافت دین شناسی امام خمینی

‏این بحث مروری گذرا و شتابناک درباره چند رهیافت دین شناسی است و به نحوه نگرش حضرت امام (س) در باب دین نیز اشاراتی خواهم داشت. هر چند این موضوع بسیار دامن گستر است و نیاز به مجالی فراخ دارد، اما بنده به سبب انس پیوسته ای که در طول سالیان با اندیشه های امام (س) و آثار مکتوب ایشان داشته ام، به خود اجازه این جسارت را می دهم که در مجالی هر چند کوتاه و اندک، سخنی فشرده و به اختصار در باب رهیافت و نگرش امام (س) به دین و شناخت آن داشته باشم شاید در آینده توفیق مدد کند تا این بحث را از سر گیرم یا به تکمیل آن بپردازم.

راهبرد ایجاد وحدت در اندیشه امام خمینی

راهبرد ایجاد وحدت در اندیشه امام خمینی

بررسی آثار امام خمینی (س) بیانگر این مطلب است که تأکید بر وحدت در آثار ایشان، از یک مبنای نظری قوی ریشه می گیرد و این تاکید بر مکتب فلسفی عرفانی امام خمینی که مبتنی بر وحدت حقیقی عالم خلق و امر و وحدت حقیقی موجود است استوار می باشد. از دیدگاه امام (س) فطرت الهی بشر گرایش به توحید دارد و عقل و خرد آدمی نیز در تمامی ادوار زندگی اش-آنجا که به غرضها و تمایلهای نفسانی و شیطانی آلوده نشده-بر همین گرایش حکم کرده است. منازعات، پراکندگیها و تفرقه ها نیز خلاف مصلحت جوامع انسانی و گاهی در مسیر انحطاط دانسته شده است. انبیای الهی از آدم تا خاتم- صلوة الله علیهم اجمعین-نیز اساس دعوت دینی خویش را بر توحید و نفی مظاهر شرک و ثنویت و تثلیث و نفاق در همه ابعاد آن قرار داده اند. اعتقاد به توحید، نهایی ترین مرز اسلام و کفر است و اصولا گرایش به وحدت حقیقی در جامعه انسانی از جلوه های اعتقاد به توحید است و در نقطه مقابل آن کثرت گرایی از ویژگیهای بارز ماده پرستی و شرک به شمار می آید. ‏

رابطه قصد و رضا در اعمال حقوقی با تأکید بر دیدگاه امام خمینی

رابطه قصد و رضا در اعمال حقوقی با تأکید بر دیدگاه امام خمینی

‏به طور کلی، در تمام نظامهای حقوقی، اراده اشخاص در تحقق اعمال حقوقی نقش اصلی و اساسی را ایفا می کند و عقود و ایقاعات به اراده افراد نسبت داده می شود. در فقه اسلامی نیز اراده اشخاص در ایجاد تعهدات از موقعیت مهم و اساسی برخوردار است. فقیهان در روند شکل گیری اعمال حقوقی (عقود و ایقاعات) نقش اراده را بیش از هر عامل دیگری دانسته و الفاظ و افعال و سایر وسایل اعلام اراده را به تنهایی و بدون کاشفیت یا سببیت یا مبرزیت آنها نسبت به اراده متعاقدان، موجد هیچ تکلیف و تعهدی نمی دانند. مفاد قاعده «العقود تابعه للقصود» نیز مؤید چنین دیدگاهی است. بر اساس قاعده مزبور فقدان انشای مدلول عقد، مانع تحقق آثار حقوقی است و عمل بدون قصد و اراده طرف عقد تهی و بی اعتبار است. ‏ ‏‏بنابراین، عقود و ایقاعات اگرچه با اعتبار و جعل عقلا و شارع از اسباب ایجاد تعهد به شمار می آیند، ولی موضوع اعتبار عقلاء و شارع زمانی محقق می شود که شرایط اساسی و ضروری آنها موجود باشد و از جمله شرایط اساسی، قصد و رضای طرفین عقد و به تعبیری اراده آنهاست. حتی می توان گفت: اراده و قصد از شرایط درستی عقد نیستند بلکه از شرایط تحقق و تکوین آن می باشند. امام خمینی در کتاب البیع در این زمینه می گوید: اراده و قصد از شرایط درستی عقد و شرایط طرفین آن نیست؛ زیرا شرط هر چیزی بعد از عناصر مؤثر در حقیقت و ماهیت آن ملاحظه می شود و با توجه به اینکه

دین و دنیا در اندیشه امام خمینی‏

دین و دنیا در اندیشه امام خمینی‏

‏در این مقاله بعد از مقدمه کوتاهی به معنای لغوی و اصطلاحی و حقیقت دین و دنیا پرداخته و این دو مفهوم از دیدگاه مفسران و عالمان دینی تبیین گردیده و با ذکر شواهد و ادله بیان شده است که حقیقت دنیا از دیدگاه اسلام هرگز مذموم نبوده بلکه آنچه که در ذم دنیا در نصوص وارد شده مربوط به تعلقات و وابستگی انسان به آن است و امام خمینی (س) و بسیاری از مفسرین بر همین عقیده اند، گرچه برخی نظر مخالف دارند.

تعاملات مشارکت سیاسی و امنیت ملی از منظر امام خمینی

تعاملات مشارکت سیاسی و امنیت ملی از منظر امام خمینی

رخداد انقلاب اسلامی در ایران، زمینه های بسیار مناسبی برای تحقق مشارکت و رقابت سیاسی فعال و واقعی ایجاد کرد. آمارهای متعدد از حضور فعال مردم در رفراندوم ها و انتخابات متعدد، حاکی از تحقق این امر و تلاش برای به صحنه آوردن مردم در تصمیم گیری های مهم سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است. یکی از راهکارهای حفظ و صیانت نظام اسلامی نیز تلاش بیشتر برای حضور واقعی تر و ملموس تر مردم در این صحنه هاست. در آموزه ها و سیره نظری و عملی امام خمینی (س) بر این موضوع و اهمیت آن، بارها تأکید شده است. بدین لحاظ، نوشتار حاضر ضمن پرسش از نحوه تعاملات میان مشارکت سیاسی و امنیت ملی در اندیشه امام راحل، بر این مدعاست که از نظر معظم له اصلی ترین هدف تأسیس نظام سیاسی، تحقق جامعه ای توحیدی و بر پایه امنیت معنوی و ایمان به خالق متعال بوده و مشارکت و مطاوعت مردمی نیز مکمل و متمم و ابزار نیل به این هدف متعالی است. ایشان حضور مردم و مشارکت سیاسی آنها را مسئولیتی همگانی و تکلیفی شرعی، و انجام این ‏‎[[page 3]]‎‏مسئولیت را مایه حفظ نظام اسلامی و افزایش امنیت ملی می دانستند و هر گونه آفات ایمانی و عوامل مخل ایمان را، از جمله عوامل مخل امنیت و مشارکت سیاسی به شمار می آوردند که باید با آنها مبارزه شود. ‏ ‏‏برای روایی سنجی این مدعا تلاش شده است با روش تحلیلی اسنادی، ضمن تبیین جایگاه نظام سیاسی در منظومه فکری امام (س)، روابط و

بررسی روند همراهی جبهه ملی با انقلاب اسلامی از فضای باز سیاسی تا دیدار با امام خمینی

بررسی روند همراهی جبهه ملی با انقلاب اسلامی از فضای باز سیاسی تا دیدار با امام خمینی

‏‏از آنجا که جبهه ملی در دوران دوکابینه پرتحول جمشید آموزگار و جعفر شریف امامی، همچنان به مشی پیشین خود، یعنی مبارزه پارلمانتاریستی در چهارچوب قانون اساسی وفادار مانده بود و این شیوه، هم با مشی رهبری نهضت تعارض داشت و هم با فضای ملتهب و انقلابی کشور سازگار نبود، در ادامه مشی خود، دست خوش تردید و اختلاف نظر شد و دوجریان اصلی از متن آن ظهور کرد: بخشی از این جریان به همراهی با امام خمینی (س) پرداخت و بخشی دیگر در کنار شاه قرار گرفت و به مخالفت با انقلاب پرداخت که این مقاله درصدد بررسی این تحول است.

بررسی رابطه ی معرفت شناسی و اندیشه ی سیاسی امام خمینی با تأکید بر اصل ولایت فقیه‏

بررسی رابطه ی معرفت شناسی و اندیشه ی سیاسی امام خمینی با تأکید بر اصل ولایت فقیه‏

ی تردید اندیشه های سیاسی، برخی مبانی و چارچوبهایی دارد که بدون شناخت آنها، فهم درست آن اندیشه ها ممکن نخواهد بود. اندیشه سیاسی حضرت امام (س) نیز از این قاعده مستثنی نیست. بنابراین نویسندگان در این مقاله می کوشند ضمن بازشناسی آن مبانی، تأثیرات آنها را در اندیشه سیاسی امام که تبلور آن در اندیشه ولایت فقیه ایشان تجلی یافته، بررسی کنند. به عنوان فرضیه، به نظر می رسد امام با توجه به مبنای عرفانی - اشراقی معرفت شناسی خود و به تبعیت از ملاصدرا، سیاست را در ذیل و ظل دیانت مندرج می داند و می کوشد چنان تعریفی از دیانت و کارویژه های آن عرضه دارد که سیاست را همچون بخشی از شرح وظایف خود پوشش دهد. نتیجه عملی این ترکیب، واگذاری حوزه سیاست عملی و کشورداری به علما و فقها در قالب «ولایت فقیه» است. از نظر امام، حاکم اسلامی باید عدالت را در قوی ترین شکل ممکن رعایت کند، زیرا عدالت شرط لازم و کافی حاکمیت و ولایت بوده و استبداد موجب سقوط از آن است. از این رو ایشان استبداد و دیکتاتوری را نفی می کند و بر ضرورت پاسخگویی حاکم در برابر آحاد ملت تأکید می نماید. در این نوشتار، روش فیش برداری و مطالعه کتابخانه ای در جمع آوری داده ها و روش توصیف و تبیین معرفت شناسانه و تفسیر اندیشه طبق ساختار و الزامات منطقی آن، که بخشی از رهیافت عقلانی است، به عنوان روش پژوهش به کار گرفته شده است.

صفحه 8 از 143 < قبلی | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | بعدی >