امام خمینی در شهریور ماه سال ۶۵ به نامه یکی از اسرای دربند رژیم بعثی پاسخ داد.
والله ظلم است کسی در کنار دریای علم امیرالمؤمنین(ع) باشد و تشنه بخوابد.
.
این دقتکاریهای ایشان، در آن وقت در نجف نبود و در طلاب تأثیر میکرد و همین برخوردها طلبهها را میساخت و آنها را تهذیب میکرد.
دانشجویان عزیز بىاختیار خودشان را در آغوش امام انداختند و امام هم با آغوش باز از آنها استقبال کردند.
یادم مىآید در عملیات بدر که عملیات واقعاً سختى بود، من در قرارگاه که حدود هفت یا هشت کیلومتر از لبه جلویى خط فاصله داشت...
آیت الله بهجت: من بر خود فرض می دانم که جهت تعظیم این شخصیت ارزنده به اینجا آمده و دقایقی بایستم و سپس بازگردم.
جمعیت درس امام آن موقع حدود سیصد تا سیصد و پنجاه نفر بود که نسبت به جمعیت دو هزار و پانصد نفرى طلبههاى نجف تعداد زیادى بود
من در مورد امام یکی، دو تا نوشته دارم که بعضی از مطالب آن پوستر شد، بعضی ها پرده شد.
امام با مخالفت افراد خواص و ظاهرالصلاح که مبارزه با آنها کار مشکلی است، به سیصد سال توطئه علیه امثال ملاصدرا خاتمه داد.
دوستان آزاده براى حرف هاى امام ارزش و موقعیت خاصى قائل بودند
امام به مرحوم آیتالله العظمی بروجردی خیلی معتقد بودند
امام به کتاب تحریرالوسیله زمانی که در ترکیه بودند مطالبی اضافه کرده بودند، این کتاب حاشیه ای بر کتاب وسیله مرحوم سید ابوالحسن اصفهانی بود...
امام ظهر روز سهشنبه که میلاد ام الائمه، حضرت فاطمه(ع) و نیز تولد امام بود، با استقبال شایانی وارد نجف شدند.
خدا گواه است من براى رسیدن به مرجعیت حتى یک قدم برنداشتهام؛ ولى اگر مرجعیت به سراغم آمد از پذیرفتن آن باکى ندارم.
اکنون عقربه ساعت 20:22 شب را نشان مىدهد، فشار بر قلب زیاد مىشود و نوسانات غیرعادى شروع مىگردد...
امام متواضعانه و آرام دست به شانه من زده و فرمودند: «آشیخ محمود اینها بنا داشتند تیشه به ریشه این درخت بزنند و آن را از ریشه درآورند ولی خدا نخواست.
روز پانزده خرداد که امام در مدرسه فیضیه آن سخنرانی را ایراد فرمودند با آن سیل جمعیتی که از تمام شهرهای دور و نزدیک به قم آمده بودند...
رض من از این سؤال و جوابها این بود، که ایشان را به مهمترین اوضاع کشور و پیامدهاى دستگیرى معظمله آگاه کنم و ایشان هم کاملاً از اوضاع مطلع شدند
کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.