مجله نوجوان 30 صفحه 5

رابطه داشته باشد. به نظر چنین افرادی ، هیچ کس آنها را درک نمی کند. فرامرز ، 15 سال دارد. او اوقات فراعت از تحصیل را در کارگاه ، نجاری دائی اش کار می کند. به نظر فرامرز اگر نوجوانی بتواند کاری را دست و پا کند و خرج لباسش و حتی خرجهای دیگرش را خودش دربیاورد ، می تواند به خانواده اش کمک کند. به نظر فرامرز این هم یک نوع کمک به خانواده است و کمک فقط این نیست که آدم برای خرید خانه یا ظرف شستن اقدام کند. فرامرز می گوید : «امسال تابستان قصد دارم کار کنم و برای خونه یک ماشین لباسشویی بخرم تا دیگه مادرم مجبور نباشد لباسها را با دست بشوید». او درکار خانه کمک می کند. فرامرز جز خرید کردن ، خواهر کوچکش را به مدرسه اش می برد و عصرها نیز دنبالش می رود و تا خانه همراهی اش می کند. دسته دیگری از والدین هستند که اجازه هیچ کاری را به فرزندانشان نمی دهند. آنها معتقدند که بچه به دلایل مختلف نمی توانند از عهده کارها بربیایند. محسن با چنین مشکلی روبروست. او می گوید : «وقتی از پدرم می خواهم که اجازه بده برای خونه میوه بخرم ، میگه تو نمی تونی» این مشکل را بعضی از نوجوانان دارند ، پدر و مادرهایشان فکر می کنند که آنها قادر به انجام هیچ کاری نیستد. نمی دانم چرا بعضی از پدر و مادرها چنین فکری می کنند.اما نباید فراموش کرد که سرانجام ، نوجوانان باید این کارها را یاد بگیرند و از یک جایی شروع کنند؛ هرچند که ممکن است نوجوانی دفعات اول ، دوم و سوم از عهده کار برنیاید ولی باید به آنها اجازه داد تا با انجام دادن آن کار ، توانایی های خود را کشف کنند. اگر والدین اجازه کارها را از فرزندانشان بگیرند ، باعث می شود که آنها در انجام کارهای بعدی دچار مشکل شوند. این نوجوانان به زودی با مشکلی به نام خودکم بینی مواجه می شوند. آنها برای کارهای بعدی هم اعتماد به نفس ندارند و شکست می خورند. آقائی 25 ساله که دوره نوجوانی اش را طی کرده و حاضر نیست اسمش را بگوید در این باره می گوید : «وقتی می خواهم کاری رو بکنم ، می ترسم». این آقا دلیل این ترس را پدرش می داند ، چرا که پدرش هیچ وقت به او اجازه نمی داد تا کارهایش را خودش انجام دهد. او می گوید که همیشه با مشکل برخورد می کند وا عتماد به نفس کافی برای انجام کارش را ندارد. آقای 25 ساله در ادامه می گوید : «حتی وقتی می خواستم اطاقم را جمع و جور کنم مادرم اجازه نمی داد یا از من ایراد می گرفت که چرا کارم را درست انجام نمی دهم». یک کارشناس دراین باره می گوید : که مسئولیت و مسوولیت پذیری چیزی است که نوجونان باید آن را در خانه یاد بگیرند. پدر و مادرها می توانند با تقسیم کردن کارهای خانه احساس مسوولیت را در فرزندانشان تقویت کنند. پدر و مادرها نباید به خاطر اینکه فرزندان را دوست دارند ، مسئولیتی را به آنها ندهند یا آنها را از انجام دادن کاری منصرف کنند. والدین نباید به دلیل اینکه فرزندانشان نمی توانند کاری را درست انجام دهند ، آنها را از انجام آن کار بازدارند. مسوولیتها باید به نسبت سن تقسیم شود تا فرزندان بتوانند آن مسئولیت را به درستی انجام دهند ، والدین می توانند با شرکت دادن فرزندان در تصمیم گیری ، آنها را در کانون خانواده بیشتر شریک کنند. علیرضا پوششی نوجوانان دوست