مجله نوجوان 30 صفحه 17

سوژه طلایی امیل رینو یکی از کسانی که در به وجود آوردن انیمیشن ، نقش کلیدی داشت. آقای امیل رینو بود. او در قرن نوزدهم تصمیم گرفت تا اسباب بازیهایی که براساس اصل «پایداری دید» ساخته شده و موفقیت تجاری کسب کرده بودند را تکامل بخشد. تا آن زمان مردم برای تماشای تصاویر متحرک ، مجبور بودند از ورای شکافهای چرخان به تصویرها چشم بدوزند. در سال 1877 ، رینو این سیستم را برعکس کرد. او مجموعه مدوری از چند آینه چرخان را برای بازتاب نقاشیهایی که بر روی نواری افقی به گرد استوانه ای گردان چسبانده شده بودند ، به کار برد. حال تماشاگران مجبور نبودند از داخل شکاف ، تصاویر را تماشا کنند. بلکه در فاصله ای دور از دستگاه می نشستند و حرکت نسبتا روان تصاویری را تماشا می کردند که از طریق آن آینه ها نمایش داده می شد. رینو این وسیله را پراکسینوسکوپ نامید. امیل کول ، بنیانگذار صنعت انیمیشن فرانسه کول ، متولد سال 1857 ، وقتی که حرفه انیماتوری را آغاز کرد ، مردی میان سال بود. او برای تطبیق دقیق نقاشیهای انیمیشن «میز نور» را ابداع کرد. از او نظر مهارت در طراحی هم یک سر و گردن از معاصرانش بالاتر بود. شکلهای ساده و چوب کبریتی او ، پیچیدگی و ظرافت خاصی داشت که همکاران او در سایر روزنامه ها حتی تصور دستیابی به آن را هم نمی کردند. کول برای هر ثانیه فیلم ، 8 تصویر می کشید. (در آن زمان ، نمایش فیلم ، 16 کادر در ثانیه بود) و لذا به نوعی حرکت روان و بی سابقه دست یافته بود. او از قاعده رایج ، مبنی بر کاربرد خطوط سیاه بر زمینه سفید یا خطوط سفید بر زمینه سیاه پیروی می کرد؛ به همین خاطر ، پیگیری روایت فیلم و پرداخت ساده تصویری بی نهایت آسان بود. فیلمهای کول ، داستان نداشتند و اغلب آنها به موقعیت روزمره انسانها می پرداختند و ویژگی اصلی آثار او شادی و طنز زنده ای بود که در آن موج می زد. قصه متحرک سازی تمایل به حرکت دار کردن اشیاء و نقشها به قدمت خود انسان است. این تمایل در هیچ یک از ادوار تاریخ بشری به فراموشی سپرده نشده است و این خط ممتد تا روزگار ما ادامه یافته است و از این پس نیز به خاطر تمایل و نیاز انسان ، از کودکی تا بزرگسالی ، به متحرک سازی و لذت بردن از آن ادامه خواهد یافت. متحرک سازی نقشها و اشیاء ، هرکودکی را هیجان زده می کند. کافی است که دست به یک تجربه ساده بزنیم. روی دو برگ کاغذ نیمه شفاف یا شفاف ، دو تصویر هم شکل با اندکی تفاوت در حالت آن دو ، نقاشی کنید و این دو برگ کاغذ را روی هم قرار دهید و در حالی که به تکرار ورقه بالایی را بالا و پایین می برید ، آن را به کودکی نشان دهید. کودک از حرکتی که در نتیجه تداخل سریع دو تصویر پدید می آید لذت می برد. پیداست که لذت ناشی از دیدن یک کارتون پرهیجان سینمایی است ، قابل برابری نیست. اما به هر حال هر دوگونه لذت از یک جنس و از یک خانواده اند. کودکان 2 تا 4 ساله در شرایطی که مصون از هرگونه دخالت و نظارت خارجی بزرگترها باشند با خط خطی کردن کاغذ ، خطوط و نقاط متنوعی را پدید می آورند. کودکان در این سن تمایلی خستگی ناپذیر به زنده و متحرک ساختن جهان اطراف خویش دارند. این تمایل قوی ناشی از نیرویی است که ما آن را «انرژی در حرکت» می نامیم. فیملبرداری تک فریم در انیمیشنهای دوبعدی ، روال کار به این ترتیب است که شخصیتها نقاشی می شوند و حرکت آنها به صورت اجزای حرکتی تفکیک شده ، پشت سرهم نقاشی می شوند. حالا برای فیلمبرداری ، از تک تک این نقاشیها عکاسی می شود و با نمایش دادن پشت سر هم آنها (24 قاب در ثانیه) تصاویر شخصیتها ، متحرک به نظر می رسند. فیلمبرداری تک فریم ، روش اصلی فیلمبرداری در انیمیشن است.