داغ اسمان ، گل بی کفن خسرو آقایاری
باز هم آفتاب می تابد
بر عطشناک تربت باران
شعر امن یجیب می خواند
تشنگی های خاطر باران
باز جوشنده از دل سنگ
آب از بهر تشنه کامی ما
آه مردم مگر که تشنه شدید
بعد گل های پرپر زهرا
اسمان داغدار می گرید
در عزای گلی که بی کفن است
کفن اما کجا نشان دارید
بهر آن کس که پاره پاره تن است
باد هم باز در رکاب آورد
پای بیتابی و قرارش را
سوگوار است و نوحه می خواند
تا زیارت کند مزارش را
آفتاب است اینکه بی تاب است
مردمانی که تشنه آبید
روح کوثر فتاده بر صحرا
آه ای مردمان مگر خوابید
افتاب است اینکه می تاب
هرم داغی است اه پر شررش
از خجالت تنش عرق کرده
اشک می جوشد از دو چشم ترش
افتاب عاشقانه می گرید
بر زمین نعش شاه دین افتاد
آسمان تا زمین فرو غلتید
چشم زینب چو بر زمین افتاد
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 81صفحه 34