مجله نوجوان 132 صفحه 11

می زند.این آدم نمره علوم گرفته 12،آن وقت بچه خرخوانهای کلاس که بلدنیستند یک لامپ رابه یک باطری وصل کنندنوزده وبیست می گیرند.معلم و مدیروناظم مدرسه هم قربان صدقه شان می روند. حامد:آقانمره باعث می شودکه درمدرسه کسی به استعدادهای شخصی ماتوجهی نکند. سردبیر:کمی بیشترتوضیح بده استعدادشخصی مثل چی ؟ حامد:بچه ها مثل دانه گیاه هستند.مثلایکی لوبیاست. یکی نخوداست.یکی برنج است.یکی گندم است.حالا مدرسه مثلا کشاورزاست که بایدبه این دانه ها خاک وآب وآفتاب بدهد.خاک وآفتاب وآب،یعنی درس ومدرسه ،برای همه یک جوراست اما هرکدام ازاینها که رشدکنندیک شکلی می شوند.نبایدتوقع داشته باشیم که ازتمام این دانه ها فقط چون دریک خاک کاشته شده اند،یک جورگیاه بیرون بیاید.یکی خوشه گندم می دهد.یکی خوشه برنج می دهد.یکی دیگرلوبیا ویکی دیگرنخود.این یعنی استعدادشخصی .یعنی یک دانش آموزی استعدادهنری دارد،یکی بازیگرمی شود، یکی فیلسوف می شود،یکی معلم ادبیات می شود،یکی نانوامی شود،یکی خلبان می شودو... مدرسه به زورمی خواهند همه اینها مثل همدیگر باشند. غلط می کنی !استعدادورزشی داری؟به جای توپ بازی فکردرس ومشقت باش!فقط ازاین حرفها می زنند. استعدادهای ما رامی شناسند ولی جلوی آن رامی گیرند. چرا؟چون نمره ندارد. آبتین:اگرنمی توانندکاری بکنندکه استعدادما شکوفا شودلااقل کاری به استعداد مانداشته باشند.مردیماز بس هرکاری کردیم گفتند:«دَرسَت واجب تراست.» من اگرنقاش خوبی باشم،ریاضی 12بگیرم بهتراست یاریاضی 20بشوم وچشم چشم دوابروهم بلدنباشم بکشم؟ حامد:لااقل یک زنگ درهفته یک معلم هنرخوب در مدرسه بیاورند فقط یک زنگ.