مجله نوجوان 132 صفحه 24

فروردین پارسا سقراط 2: ازالهه تاجام شوکران درشماره قبلی گفتیم که سقراط چگونه مورد خطاب قرارگرفت ورفت بی دانایی اول ازهمه سقراط شروع کرد به آموزش دادن جوانان و شکست دادن سوفسطائیان این سوفسطائیان که قبلاً هم شرح احوال آنها راخواندیم به جوانان آتنی راه جدل کردن وبرنده شدن دربحثها رایاد می دادندوازاین راه پول درمی آوردند یعنی به جوانان یاد می دادندچگونه با توسل به سفسطه ، درجدل بادیگران پیروز شوند وبه خاطر این تعالیم پول ودستمزد می گرفتند.سقراط اول کار رفت سراغ این جوانان وسوقسطانی ها شروع کرد بابزرگان سوفسطایی بحث کردن وبه آنها ایراد واردکردن .آنها راشکست داد.ازبعد شکست آنها هم روی آورد به اینکه به جوانان یاد بدهدکجای روش این سوفسطایی ها غلط است واصلاً این روش ،روش فکرکردن وفلسفیدن نیست.این سفسطه است نه فلسفه (گفتیم که پول هم نمی گرفت،یعنی برای معلمی ازکسی دستمزددریافت نمی کرد). این سقراط حکیم درمجموع برای خودش ماموریتی الهی قائل بوده است.اساساً خیلی ازتاریخ فلسفه نویسها -ازجمله خودآقای فلسفه-هم معتقدندسقراط نوعی حکمت پیامبرگونه داشته است وماموریت خودرا هم یک ماموریت الهی می دانسته. چون می گفته که من ازسوی الهه معبد دلفی مورد خطاب قرارگرفته ام وماموریتم آسمانی است(دوباره پای الهه آمدوسط .خدایی عجب صبری داشته این گزونتیپ زن سقراط -که همیشه صحبت ازالهه درکلمات سقراط را تحمل می کرده است-آخرتحشیه )به علاوه سیره وروش سقراط به خصوص آرامش اودربرابر سختی ها وحتی مرگ ، خیلی به رفتارپیامبران شبیه بوده تا مردم عادی علاقه نداشتن اوبه مال ثروت هم دلیل دیگری بوده است که اورادرجامعه ممتازمی کرده است. مادرشماره قبل گفتیم که این آدم زشت ،اخلاق ودرون وباطن خیلی زیبایی داشته است.او اصلا همه چیزراخوب می دیده وعلاوه براینکه خوددرعمل به این خیلی معتقد بوده درنظریه اخلاقی اش هم که اولین نظریه تاریخی فلسفه درباب اخلاق است،نشان می دهدکه براعتقادش به اینکه هرچیزخوب است استواربوده. سقراط می گوید:هیچکس طالب بدی نیست.همه مادنبال «خیر»ونیکی هستیم. اگرهم کسی به دنبال کاربدی می رودبه این دلیل نیست که بدی رادوست دارد، اوفکرمی کندکه این کار«خیر»است وآن راانجام می دهدبه عبارت دیگر، درمصداق «خیر»اشتباه می کندوالاقصد خاصی مبنی برانجام کاربد ندارد. سقراط ،فیلسوف خوش قلب آتنی ،درباره سیاست هم نظر داده است او برخلاف رای آن روزگارو این روزگار(روزگارما)