مجله نوجوان 201 صفحه 22

حامد قاموس مقدم «تلافی»؟ از شما بعید است! نگاهی به فیلم سینمایی «تلافی» معمولاً در هر شغلی رسم بر این است که از نقطۀ صفر کار را شروع می­کنند. بعضی­ها مانند فوتبالیستها ترجیح می­دهند که در اوج ماندنشان ابدی شود و همیشه با آن عنوان از آنها یاد شود. برخی دیگر هیچوقت نقطۀ فرود ندارند مانند دانشمندان که نقطۀ اوجی برای آنها متصوّر نیست و هرچقدر بیشتر تلاش کنند و پیش بروند، بر اندوختۀ­شان اضافه می­شود. هنرمندان نیز نقاط اوجی در کارشان وجود دارد که معمولاً اندک اندک و با کسب تجربۀ بیشتر به آن نزدیک می­شوند و قلّه را فتح می­کنند. به اوج رسیدن کار غیر ممکنی نیست ولی سقوط از نقطۀ اوج شغلی بسیار آسان­تر و سریع­تر رسیدن به اوج است. با این اوصاف اگر کسی از نقطۀ اوج، کار خودش را آغاز کند. این تصور پیش می­آید که او یک نابغه است ولی اگ نتواند خودش را در اوج، حفظ کند باید منتظر باشد که بر روی شاهکار اولیه­اش نیز برچسبهایی مانند «دزدی»، «شانس» یا خیلی چیزهای ناخوشایند دیگری بخورد. سعید اسدی، کارگردانی است که در رشتۀ سینما در آمریکا تحصیل کرده است. او اولین فیلم خود را به نام «سراب» در سال 1362 در کشور سوئد ساخت. اولین فیلمش در ایران فیلم «سیب سرخ حوّا» بود و پس از آن فیلم موفق «آواز قو» را ساخت. «آواز قو» فیلمی است که در زمان خودش به موضوع روز می­پرداخت. ساختار تراژیک این فیلم بسیار محکم است. روابط داستان به شکلی منطقی کنار هم چیده شده است و با پیشرفت داستان پایه­های فاجعه در آن محکم می­شود و سرانجام، کاراکتر اصلی فیلم نابود می­شود. خرده داستانها و اتفاقات فیلم، بیننده را جذب می­کند و سرانجام می­تواند پیام اصلی فیلم را به بیننده منتقل کند. به جز بازی ضعیف بازیگران زن فیلم، بازی رادان، جمشید هاشم­پور، قاسم زارع و حتی داریوش مؤدّبیان که نقشی کوتاه در فیلم دارد بسیار واقعی و باورپذیر است. هر چند که فیلم لحظاتی را در شعار دادن می­گذراند ولی با توجه به زمان ساخته شدنش این مسئله نیز مسئلۀ نچسبی