مجله نوجوان 124 صفحه 3

سرمقاله نیایشهای شهید دکتر شریعتی خدایا به من «تقوای ستیز» بیاموز تا در انبوه مسؤولیت نلغزم و از«تقوای پرهیز» مصونم دار تا در خلوت عزلت نپوسم. خدایا رحمتی کن تا ایمان، نام و نان برایم نیاورد، قوتم بخش تا نانم و حتی نامم را در خطر ایمانم افکنم تا از آنها باشم که پول دنیا را می گیرند و برای دین کار می کنند نه از آنها که پول دین را می گیرند و برای دنیا کار می کنند. خدایا مرا از این فاجعۀ پلید «مصلحت پرستی» که چون همه کس گیر شده است وقاحتش از یاد رفته و بیماری ای شده است که از فرط عمومیتش هر که از آن سالم مانده باشد بیمار می نماید مصون بدار تا به رعایت مصلحت، حقیقت را ذبح شرعی نکنم. خدایا عقیدۀ مرا از دست «عقده ام» مصون بدار. خدایا به من قدرت تحمل عقیدۀ «مخالف» ارزانی کن. خدایا مرا همواره آگاه و هوشیار دار تا پیش از شناختن درست و کامل کسی یا فکری، مثبت یا منفی قضاوت نکنم. خدایا شهرت منی را که «می خواهم باشم» قربانی منی که «می خواهند باشم» نکن. خدایا خود خواهی را چندان در من بکش تا خود خواهی دیگران را احساس نکنم و از آن در رنج نباشم. خدایا مرا در ایمان «اطاعت مطلق» بخش تا در جهان «عصیان مطلق» باشم. خدایا مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان. اضطرابهای بزرگ، غمهای ارجمند و حیرتهای عظیم را به روحم عطا کن. لذتها را به بندگان حقیرت بخش و دردهای عزیز بر جانم ریز. خدایا به من زیستنی عطا کن که در لحظۀ مرگ، بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است،حسرت نخورم و مردنی عطا کن که بر بیهودگی اش، سوگوار نباشم. بگذار تا آن را من، خود انتخاب کنم، اما آن چنان که تو دوست داری. خدایا توفیق تلاش در شکست، صبر در نا امیدی، رفتن بی همراه، جهاد بی سلاح، کار بی پاداش، فداکاری در سکوت، دین بی دنیا، مذهب بی عوام، عظمت بی نام، خدمت بی نان، ایمان بی ریا، تنهایی در انبوه جمعیت و دوست داشتن بی آن که دوستت بدارند را روزی ام کن.