مجله نوجوان 24 صفحه 6

بیماریهای مزمن نوجوانی (آخرین قسمت) ویشیمپابو شاید بدبختی و مرض، بزرگتر از این بیماری نباشد. آخر شما نمیدانید چه درد عظیمی است مبتلا بودن به ویروس «شیمپابو». ویروس شیمپال بودن یا همان «شیمپابو» بیماری خطرنک و خانمان براندازی است ک طبق تحققات جدید پژوهشگران تاریخ مدون و طولانیای ندارد و انگار همین تازگیها بروز پیدا کرده است. ماجرا از جایی آغاز میشود که یک روز بر حسب اتفاق، کیف پول سردبیر یک مجله داخل جوی آب جلوی دفتر محله میافتد و سردبیر بخت برگشته که تمام چندرغاز حقوقش را در کیف پولش مچاله کره و چپانده بوده مجبور میشود برای نجات زندگی، دل به دریا زده و آستین بالا زده و دست در آب زلال و ملالانگیز جوی بکند. بعدها شنیده شده که سردبیر، بارها در خواب و در حین دیدن کابوسهایی با حضور یک موجود بیمغز، هذیان گفته و خود را سرزنش میکرده که: «نه!» ای کاش دستم میشکست و آن ماه از گرسنگی میمردم اما دست در جوی نمی کردم. «نه! اشتباه نکنید،آنروز بر اثر دست کردن در جوی آب، سردبیر زخمی نشد و یا بر اثر شدت کثیفی آب، دچار هپاتیت سی یا وی و یا می نشد، بلکه متأسفانه در یک زمان، آب، جسم بیرمق و بیحال موجودی را با خود آورد و به دستان سردبیر سپرد. سردبیر بیچاره هم که بسیار خوش قلب و شریف الاخلاق و دوستدار الهمنوع و با حال المرام است، دلش می سوزد و آن بیجاره را از آب میگیرد و به دفتر مجله میآورد و آب و نان و کار میدهد. بله، اینطوری میشود که پای جناب پروفسور شیمپال به دفتر مجله آقای سردبیر باز میشود. در واقع این اتفاق همان تکثیر ویروس «شیمپابو» همان. سردبیر خودش میگوید که نمی داند چه شد که این اشتباه را مرتکب شد ولی پدر دلنازکی بسوزد که بعضی وقتها کاری دست آدم میدهد که باید خر بیاوری و با آن شیمپال بار کنی. اما جهت آگاهی شما که احتمال دارد کیفی پولتان در جوی آب بیافتد، بر خود وظیفه دیدم ک مواردی را جهت پیشگیری و احیاناً در صورت ابتلا، جهت تسکین درد حاصل از ابتلا، به حضورتان عرضه بدارم. نشانههای بیماری: فرد مبتلا به بیماری «وی شیمپابو» اصلاً بوی «غاز قُلنگِ شندره پیچ» میدهد. این بو چیزی شبیه بوی نکتارِ سیرابی است با ملغمه توتفرنگی و دم کرده چنار درختی و ابروی بز، دماغش از کدو قشنگتر و باریکتر است و صدایش شبیه کلاغی است که زنبورک قورت داده باشد. به آرامی و با قیافهای مهربان وارد زندگیتان میشود. اما بسیار خشن و شلوغ است. تحقیقات پلیسی نشان داده که بیماران مبتلا به «شیمپابو» در طول عمرشان لااقل یک سردبیر و دو سه نویسنده بدبخت را له کرده ویا خوردهاند. راههای پیشگیری: الف) پیشگیریهای سنتی: 1- روزی 24 بار، هر بار 2 لیوان آب جویِ جلوی خانهتان را با مخلفات بنوشید و خوب بجوید. 2- از این معجون به همه کسانی همکه ممکن است کیف پول داشته باشند، بدهید. 3- 3 برابر این معجون را به کسانی بدهید که کیف پول ندارند، چون ممکن است بروند کیف پول بخرند، آنوقت کیفشان در جوی آب میافتد و واویلا میشود.