مجله نوجوان 24 صفحه 17

لباسهای غرب ایران در سرزمین زیبا و پهناور ایران، مردم هر منطقهای لباس خاص خود را میپوشند که به آن لباس محلی گفته میشود. دراستانهای کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی نیز، مردمی که هنوز به سنتها دلبستهاند، از لباس محلی استفاده میکنند. لباس زنان و مردان کرد هر یک ویژگیهای خاص خود را دارد. لباس معمولی زنان، پیراهن بلند و گشادی است که تا ساق پا را میپوشاند و ین ویژگی با کمی تفاوت در لباس زنان کُرد تمام مناطق به چشم میخورد. در نواحی شرق استان کردستان، زنان دستاری بر سر میبندند که به دور کلاه کردی بسته میشود و در اصطلاح محلی به آن «پوشین» میگویند. اما زنان غرب و مرکز استان از روسری معمولی استفاده میکنند. لباس زنان سقزی از پارچههای مرغوب، ظریف و گران قیمت دوخته میشود. آنها از پیراهنهای خیلی بلند و شال استفاده میکنند اما لباس زنان سنندجی شال ندارد.آنها از پیراهنهای بلند با پولکهای رنگین، قبا و روسری استفاده میکنند. زنان کُرد در جشنها، لباسهای زیبایی میپوشند. در این مراسم پیراهنهای آنها با پولکهای رنگی تزیین شده و نوارهای ملیلهدوزی همراه با گلابتون که به حاشیه دستارهایشان دوخته شده است، به زیبایی لباس آنها میافزاید. از کلاهها و جلیقههایشان هم سکههای نقرهای آویزان است. لباس مردان کرد نیز چند شکل دارد. یک کُت بدون یقه و دکمه و جیب است که دو طرف آن به وسیله شامل کمر بهم بسته میشود و به دو صورت تابستانی و زمستانی است. پارچهی کتهای تابستانی از پشم گوسفند یا بز است و به اصطلاح کردی «چوخه» نامیده میشود و بیشتر سفید یا قهوهای است. کتهای زمستانی هم به همان صورت و از پارچههای معمولی دوخته میشود. شلوارهای مردان عموماً دهانه تنگ دارند و پارچهی بعضی از آنها پشمی است و به «اِنک» معروف است نوع دیگری از لباس مردان، کت بدون یقه است که از پایین به بالا با دکمه بسته میشود و در اصطلاح کردی به آن «مَلکی» میگویند. کلاه مردان به دو قسمت کلاه و مِزر تقسیم میشود که کلاه آن نقشهای سنتی دارد و مزر که شبیه روسری است، دور آن پیچیده میشود. مردان، شالی هم به کمر میبندند و در زمستان به جای پالتو و بارانی از «فرخی» و «پَسک» استفاده میکنند. لباس زنان و مردان کُرد، هریک زیبایی خاصی دارد و یادآور سنت و روزگاران گذشته است.