مجله کودک 34 صفحه 11

خیلی اتفاق افتاده، ولی الان دقیق یادم نیست. بزرگترهای ما مزۀ شیرین وحدت و همدلی را بارها چشیده­اند. همۀ ما می­دانیمکه اگر وحدت و همدلی مردم ایران نبود، هیچ وقت انقلاب­اسلامی ما به پیروزی نمیرسید و نظام طاغوت سقوط نمی­کرد و یا اگر وحدت و همدلی همین مردم نبود، هیچ وقت، نمی­توانستیم در جنگ 8 ساله مقاومت کنیم و نگذاریم ذره­ای از خاک میهنمان به دست متجاوزان بیفتد. هنوز هم مردم ما وحدت و همدلی خود را حفظ کرده­اند. بارها و بارها دیده­ایم که هر جا لازم بوده است، مردم همدلی و وحدت خود را به همه نشان داده­اند. این روزها در مورد جنایتهای صهیونیست­ها در اردوگاههای فلسطینی زیاد می­شنویم و دل همۀ ما به درد می­آید. نازنین فرهادی کلاس چهارم دبستان در این باره می­گوید: «وقتی من تصویر بچه­های فلسطینی را در تلویزیون می­بینیم، دلم می­سوزد و به این فکر می­افتم که چه کاری از دستم بر می­آید.» در این مورد به چه نتیجه­ای رسیده­ای؟ هر طور که بتوانم صدای خودم را به آنها برسانم، این کار را انجام می­دهم. اگر آنها صدای تو را بشنوند، دوست داری به آنها چه بگویی؟ می­خواهم به آنها بگویم که مردم ایران آنها را از خودشان می­دانند و با آنها وحدت دارند و همدل هستند. چه چیزی باعث می­شود که مردم ایران، مردم فلسطین را از خودشان بدانند؟ خب معلوم است، ایرانی­ها مردم با عاطفه­ای هستند و جدا از آن مسلمان هم هستند و همین کافی است تا برای هر کسی که مظلوم واقع شده است، دل بسوزاند و تا جایی که می­توانند به آنها کمک کنند.