کتابخانه

صفحه اصلی
کتاب
امام به روایت امام
رزمندگان، جانبازان

فصل دوم: امام و مردم

رزمندگان، جانبازان

کد خبر: 146414 | تاریخ خبر: 21/12/1395

نسخه چاپی |

ارسال به دوستان
Facebook
Twitter
Google+
تلگرام

صفحه قبلی

برو به صفحه: برو

امام به روایت امام: بازشناسی شخصیت امام از زبان خویش
امام به روایت امام: بازشناسی شخصیت امام از زبان خویش
مشخصات کتاب
فهرست مطالب
مقدمه ناشر
پیش گفتار
فصل اول: ابعاد شخصیت امام
ایمان به غیب
خدا هدایت می کرد
ما غافل بودیم
مسأله یک مسأله الهی است نه بشری
هیچ بنا نداشتیم به پاریس برویم
گفتم نه همین جا هستم
این نظر خدا بود
علومی که مال سینه هاست
سالها زحمت می خواهد
من از عهده برنمی آیم
ملتی که از یک پاسبان می ترسید
یأس در من هیچ وقت نبوده است
پای هیچ کس حساب نکنید
هیچ وقت سستی در کارم نبود
ما تجربه کردیم
خدا هست، من کی هستم
ما هیچ اندر هیچ هستیم
من که چیزی نیستم
من به او اعتنا نکردم
ما باید اقتدا کنیم به این زنها
معنویت و اخلاق
وقتی از رحمت حرف می زدم
موعظه من این است
قوای شما در محضر خداست
عمر را به بطالت نگذرانی
پسرم باور کن
خود را طلبکار مدان
به من اشکال مکن
رهبر همه شما و ما بقیةالله‏ است
من خوشم نمی آید
عرض ارادت ما را برسانید
آنی که به نظرم بزرگ است
قدر این شبهای معنوی را بدانید
خودم می دانم که اینجور نیستم
خود را در محضر حق رسوا مکن
احب الصالحین و لست منهم
شاید من به واسطه بدبینی کارم منجر به بدی عاقبت شود
اکنون متذکر شو
هان ای غافل از خواب برخیز
ای نفس خبیث
تو خود واعظ غیر متّعظی
خاک بر فرق من با این معرفت به مقام ولایت علی(ع)
اگر مثل نویسنده روسیاه باشد
بنده از خودم خبر می دهم
تواضع
من هم طلبه ای هستم مثل سایر آقایان
من یکی از افراد ملت هستم
این طلبۀ خمینی
من دست تمام مراجع را می بوسم
در نجف من هم یک طلبه ای بودم
زندگی من هم مانند همۀ افراد است
خود را سرباز مردم ایران می دانم
مردم ما را خدمتگزار خود می دانند
من بیان کننده خواسته های ملت هستم
ما مجری عدالت اسلامی هستیم
مردم خواست خود را در من دیدند
هر کس دیگری اشتباه می کند
خدمتگزار این مردم هستیم
من هم یکی از افراد ملت هستم
مردم به ما حق دارند
من طلبه ای هستم مثل سایر طلبه ها
چه رسد به مثل اینجانب
در مقابل استقامتتان خاضعم
اینها از من افضلند
نمیتوانم توصیف کنم از این ملت
مردم ما واقعاً خوبند
اینها آقای ما هستند
منِ طلبه
من که اینجا نشسته ام یک طلبه هستم
اگر می توانستم می رفتم
خمینی یک طلبه ضعیفی است
نظر خود را مثل سایر مردم می دهم
من را از خودتان حساب بکنید
من طلبه ای هستم و مسئول نیستم
من افتخار می کنم که در کنار شما هستم
خجالت می کشم، ما چه هستیم
پیش من رهبری مطرح نیست
خدمتی که لایق وطن باشد نکردم
نتوانستم خدمتی بکنم
خدمتی به اهالی جماران نکردم
شما را به رهبری قبول دارم
اگر به من بگویند خدمتگزار بهتر است
من نباشم باز خود ملت هست
ملت ما احتیاج به فردی مثل من ندارد
ایران در دست من نیست، در دست ملت است
من امری ندارم
ما همه سرباز خدا هستیم
خاک بر سر من که بخواهم استفاده عنوانی از شما بکنم
اگر من پایم را کج گذاشتم باید هجوم کنید
برای خود امتیاز قائل نیستم
تو غلط می کنی
این توفیق برای بنده حاصل شد
من باید از شما رهنمود بگیرم
آقای رئیس دیوان عالی کشور مبالغه کرده اند
این مبالغه را نمی پذیرم
به خدا پناه میبرم از غرور
آنقدر که گرفتار نفس خودمان هستیم کافی است
مرا مفتخر به زیارت خودشان کردند
خودم را لایق نمی دانم
ما اطاعت امرشان را کردیم
امیدوارم ملت عذرم را بپذیرند
ساده زیستی
من آنم که شما منزلم را دیدید
گفتم اینجا مناسب نیست
این قصر ییلاقی ماست
این منزل کوچک نتوانست
منزل ما محقر است
عمل به تکلیف
پیش وجدان خود شرمنده نباشد
نباید منتظر نتیجه قطعیه باشیم
فریاد من این است
اگر دستمان برسد دست به تفنگ می کنیم
من هرگز ساکت ننشستم
نجف پیش من مطرح نیست
ما هم تعهداتی داریم نسبت به اسلام و ملت
برایم مکان مطرح نبود
موجب نگرانی نیست
یک لحظه ساکت نبوده ام
برای من مکان مهم نیست
وظیفه شرعی خودم دیدم
اگر احساس محدودیت کنم
هر جا بهتر مبارزه صورت بگیرد آنجا خواهم بود
زمین خدا وسیع است
بی درنگ به ایران خواهم رفت
هر جا بتوانم خدمت کنم آنجا برای من خوب است
به انجام وظایف خود ادامه خواهم داد
دست از این کار برنخواهم داشت
تنها ضابطۀ توقف من انجام وظایف است
ما تکلیف شرعی خودمان را عمل می کنیم
هر کجا بهتر بتوانم خدمت کنم
هر چه بشود ما بنا داریم برویم
ما تابع ملت هستیم
برای یک لحظه هم موضع خود را تغییر نمی دهم
من یک تکلیف الهی دارم
آنچه مطرح است تکلیف است
ما به شرط غلبه قیام نمی کنیم
ما نمی خواهیم وجاهت پیدا کنیم
به آقایانی که ملاقات کردم عرض کردم
به هر کس هر چه دادم پس می گیرم
هر وقت احساس خطر بکنم
وظیفه میدانم تا صدای من می رسد فریاد کنم
سعی کنید تنها خدا را در نظر بگیرید
برای رضایت خدا این جرعه را نوشیدم
مرگ و شهادت برایم گواراتر بود
حاصل عمرم را کنار گذاشتم
عشق به شهادت
تا قلم در دست دارم
از خدا می خواهم به شهادت برسم
خون من رنگین تر نیست
اگر بنا باشد که خون من بریزد
یا پیروز شوم یا کشته
بگذار به زندگی من خاتمه بدهند
رسماً معذرت می خواهم
ما تا همه جا حاضریم
چنین کشته شدنی بزرگترین آرزوی من است
در انتظار فوز عظیم شهادتم
در راه او شهید شویم
خود را آماده کنید برای کشته شدن
از هیچ چیز نمی ترسم
اگر خمینی یکّه و تنها بماند
شهادت از عسل شیرین تر است
بدا به حال من که هنوز مانده ام
فصل دوم: امام و مردم
عشق به مردم
خدا را شکر می کنم
مطلب اصلی پسر من نیست
خدمتگزار این مردم هستیم
دقیقه ای درنگ نمی کنم
ملت ما را خدمتگزار خود می داند
تا حیات دارم خدمتگزار همه هستم
عمر نالایق خود را در طبق اخلاص تقدیم می کنم
هرچه از من برآید
دعا کنید که کوتاهی نکنم
دعا کنید من غافل نشوم از دعاگویی
دعا از همه هدیه ها بالاتر است
هرجا باشم خدمتگزار همه هستم
من به حق خدمتگزار شما هستم
اگر تشکر نکنم ظلم کردم
امید است این آخر عمر در خدمت شما باشم
من آنچه که در طبق اخلاص دارم دعاست
نتوانستم حرف اطبا را قبول کنم
من تا آنقدر که هستم خدمت می کنم به شما
تا نفس میکشم خدمت به شما می کنم
پشت سر شما به سربازی خود ادامه خواهم داد
عکس یک رعیت را بگذارید
تحول روحی مردم
با مدتی صحبت راضی اش کردیم
فریاد زدند که ما برای شهادت آمدیم
ملت یک همچو ملتی است
انگار به حجله عروسی می روند
ملت شخص نمی خواهد
مردم عقد اخوتی با افراد نبستند
در مواقع استجابت دعا به همه دعا می کنم
ان شاءالله‏ این کشور را به صاحب اصلی او تسلیم کنیم
همدردی با مردم
من باید از همه شما عذر بخواهم
وظیفه میدانم فریاد کنم
مرگ بر این زندگی من
میل نداریم بچه کوچکها از بین بروند
اینها همه عزیزان من هستند
دیگر برایم گوارا نیست
پیش من مکان معین مطرح نیست
من خدمتی نکرده ام
ما زجرمان زجر این ملت است
آنچه که مرا زجر می دهد
فردا تذکره ام را نزد مقامات می فرستم
اگر بنا باشد خون من بریزد
از عهدۀ جواب نمی توانم برآیم
ویرانی خانه های شما را ویرانی خانه خود می دانم
مردم مرا دوست دارند
من شرمم می آید
چطور این منظره ها را تحمل کنم
من کم تحت تأثیر واقع می شوم
انتظار نداشتم که بمانم
به همه اینها علاقه دارم
کاش من هم میتوانستم پیاده بیایم
این عواطف، باری است بر دوش من
ما شریک غم اطفال بی پدر هستیم
ورزشکارها را دوست دارم
محرومان
خدا می داند ناراحت هستم
ما مرهون طبقه مستمندان هستیم
دولت به جاهای دورافتاده توجه زیادتر بکند
سریعاً اینجانب را در جریان امور قرار دهید
من میل داشتم بروم در این جهاد سازندگی
ما و همه مقامات مرهون قشر ضعیف و مظلوم هستیم
به زاغهِ نشینها عنایت بشود
برای سیگار گدایی می کردند
من امر کرده ام به مستضعفین بدهند
روزنامه ها مال طبقه سوم است
فقیرها عیال خدا هستند
آنقدر که پابرهنه ها به رادیو تلویزیون حق دارند ما نداریم
رزمندگان، جانبازان
بهتر اینکه دم فروبندم
بهتر آن است قلم بشکنم
ما نرسیدیم به یک همچو مقامی
ما عقب ماندیم
ای کاش در کنار شما در سنگر شما بودم
چطور من میتوانم از شما ستایش کنم
چقدر من از این صورتهای نورانی خوشم می آید
من هم مایلم
مایلم با شما مصافحه کنم
از وضع شما ابتهاج دارم
نمی دانم تشکر کنم یا اظهار خجالت
از من گذشت لکن شما توجه کنید
برای خودم حقارت قائل می شوم
از خودم خجالت می کشم
ای کاش من هم یک پاسدار بودم
از روح بزرگ رزمندگان حسرت می خورم
بر حال خویش تأسف می خورم
احساس حقارت می کنم
تشکر من چیزی نیست
من هر شب به شما دعا می کنم
شما را از بهترین عزیزان خودم می دانم
یک شب نیست که به شما دعا نکنم
آنچه که از من می آید دعاگویی است
افتخارم این است که خود بسیجی ام
من متأثرم برای شما
چطور ستایش کنم
من هم می روم آنجا
چطور تشکر کنم
احساس زبونی می کنم
درود پیاپی تقدیم می نمایم
با کمال صداقت اعتراف می کنم
چطور ببینم من سالم نشسته ام و شما مجروح
خود و ملت را مرهون این عزیزان می دانم
هیچ وقت شما را فراموش نمی کنم
بین خودم و شما فاصله ای نمی بینم
دست یکایک شما را می بوسم
شهدا و خانوادۀ شهدا
هرچه زودتر به من مراجعه شود
نتوانستم پیش شما باشم
یاد کودکان دبستانی قلبم را می فشارد
نمی توانم تاب بیاورم
خدا می داند بر قلب من چه می گذرد
برای من مرگ بهتر است که این مصیبتها را بشنوم
قلم این جا رسید و سر بشکست
شاید ناچار باشیم به عجز خود اعتراف کنیم
ماها عقب ماندیم
هنگامی که عکسهای این شهیدان را نگاه می کنم
به جای تسلیت، تبریک عرض می کنم
به همه شهدا سلام می فرستم
با ناتوانی خود دعاگوی همه هستم
مراتب شکرگزاری خود را تقدیم می کنم
ما در خم یک کوچه هم نیستیم
شما را از دل و جان دوست دارم
من فرزندان عزیزی از دست دادم
شما را چون فرزندان خود می دانم
نمی دانم چگونه از شما باید قدردانی کرد
من قادر نیستم
هدیه ای برای خدا
پاره تن من بود
فصل سوم: اصول رهبری
اعتقاد به نقش مردم در مبارزه
من به هوشیاری ملت امیدوارم
من حرف مردم را می زنم
بازگو کننده افکار مردم ایران هستم
خود را در کنار مردم احساس می کنم
همیشه خواست ملت را مطرح می کنم
همیشه حرفهای خودم را خطاب به مردم زده ام
ملت من به من کمک خواهد کرد
من به ملت اتکاء دارم
من هم با ایرانیها رفیقم
ایران در دست مردم ایران است
تا ملت چیزی را نخواهد نمی شود
ملت ما انقلابی عمل کردند و ما نکردیم
نفوذناپذیری، ارتباط مستقیم با مردم
عادت به تشریفات ندارم
به من گفتند کشته می شوی
من هیچ کانال خاصی ندارم
مایلم تماس داشته باشم
از اول به نزدیکان خودم اجازه دخالت نمی دادم
منزل من منزل همه آقایان است
آقا! حرفهای مردم پیش من است.
مردم همان مردم هستند، من هم تضعیفم اشکالی ندارد
این مطلب را شدیداً تکذیب می کنم
تقید به شرع مقدس
اگر از من توصیه برای کسی آمد
ترجیح می دهم هیچ کس اعدام نشود
ردّ توصیه اقربا
عکس اینجانب دلیل تأیید یا رد نیست
گوینده این نحو مطالب توبه نماید
هر کس تعدیات خود را به اسم من اجرا کند، مجرم و مفتری است
هر کس به من اهانت کند
اگر کسی به من فحش بدهد
اگر از روحانیت طرفداری می کنم
چیزی که برای نظام مضّر است
مگر من می توانم باز ساکت بنشینم
برادرِ هر کس باشد باید کشته شود
اسلام خواهی
بزرگترین آرزوی من
ابداً من اختلاف شخصی با کسی ندارم
ما برای اسلام همه چیزمان را می دهیم
خصومت شخصی با کسی ندارم
نه شخص خودم مطرح است، نه پسرم
اکثر آنهایی را که بد کرده اند بخشیده ام
اگر تمام شهیدان زنده شوند
وابستگی به خانواده شاه جنایت نیست
می خواهم او را به ایران بیاورند
تا زنده هستم
با هیچکس عقد اخوّت نبسته ام
اگر من هم این کار را کردم
اگر پایتان را از اسلام کنار بگذارید
اگر بناشد کنار رویم، من باید کنار روم
به شما اخطار می کنم
خدایا تو میدانی
ما تن دادیم به اینکه رئیس جمهورمان از علما باشد
نوشتن بسم الله‏ را رسمی بکنید
من از آنها بری هستم
من از ملت ایران عذر می خواهم
خلاف شرع را نمی توانم بگویم
صریحاً اعلام کردم
دعا کنید من نیز یکی از قربانی های آن گردم
اگر کسی به من اهانت کرد
حفظ نظام
خدا می داند انقلابی عمل می کنم
اگر تا 24 ساعت دیگر عمل مثبت انجام نگیرد
اکیداً دستور می دهم
توی دهنتان می زنم من
از همه کوچکتر کشتن است
چرا نمی روند پاکسازی کنند؟
به تمام اینها امر می کنم
تا پایان جنگ تحمیلی سخنرانی نکنند
چنانچه احساس خطر بکنم
با هیچ کس قوم و خویشی نداریم
بروید سراغ کارتان
من او را به جای خودش می نشانم
اگر مسیرتان را از مسیر ملت جدا بکنید
تا من هستم نخواهم گذاشت
شناخت افراد، اوضاع و جریانات
همه تو جیبشان قرآن است
من با یک ضربه مقابل نگذاشتم
آقا! این چه بساطی است
نخواستم بحثی بکنم
من هم این را گفتم
نوشتند ما تفاهم کردیم با فلانی
گفت سیاست را بگذارید برای ما
من عار دارم که با تو حرف بزنم
من با آنها ملاقات نمی کنم
خمینی در زندان هم مجد اسلام را حفظ می کرد
ترور پنجاه نفری هیچ وقت نمی شود
به او سوء ظن پیدا کردم
قیام مسلحانه حالا وقتش نیست
خودتان را به کشتن ندهید
گفتند قدم به قدم پیش برویم
منافقین بعضی از ریش سفیدهای ما را بازی داده بودند
می دانستم شاه دروغ می گوید
وقتی در پاریس بودیم
می دانستم که اینها اغفال شده اند
من خیلی زودباور نیستم
وقتی فرودگاه باز شد می رویم
پیغام آوردند ما را سست کنند
اگر تمام راهها بسته شود
می گفت شما حالا نروید به ایران
برای چی ملک سعود به من پیام فرستاد
بدون عمامه او را دادگستری بردند
کی کودتا میتواند بکند؟
این حرفهایی است که در کتاب حسین کرد می نویسند
بگین هم این حرف را میزد
امروز من صدای منحوس صدام را شنیدم
سرباز است که کار را انجام می دهد
من مقصود آنها را فهمیدم
حالا هم فهمیدند که ضرر بردند
یک ملت را نمی توانید مهار کنید
مصمم هستم یک وصیتی بنویسم
بنی صدر هی قسم خورد
قاطعیت، سازش ناپذیری
به نام ملت از آقای علم استیضاح می کنم
اول عَلَم را کنار بگذار
اینها وکیل نیستند من عزلشان کردم
مقابله با توطئه خلع لباس
بیخود مرا رها نکنید
به ملت می گویم عزا بگیرند
مَثَل شما مَثَل فوج های سربازی است
فردا من تذکره ام را می دهم
به شرارتهای ضداسلامی خاتمه می دهم
سازش ناپذیری
از فهم بعضی افراد تعجب می کنم
شاه به من پیغام داد
باید بیخ ریش شاه را بگیرید
اگر شاه کشته شود
با روش آشتی مخالفم
به آن آقا گفتم قدمتان را می شکنند
همیشه با روش های مسالمت آمیز مخالفت کرده ام
امکان ندارد یک قدم برگردم
از این دستجات خائن بیزارم
جواب این پیرزن را چه بگویم
گفتم تا استعفا نکردی ملاقات نمی کنم
منتظر شاه و بختیار هستم
اعتقاد به سیاست نه شرقی، نه غربی
این یک دروغ فاحشی است
فکر نکنید چون در فرانسه هستم
به من مربوط نیست
زیر بار هیچ شرطی نمی روم
روابطی با حزب توده نداشته ام
همه اشکالمان در امریکاییهاست
هرگز امان نامه کفر و شکر را امضا نمی کنیم
صراحت لهجه
با ضوابط شما من هیچ نمی دانم و بهتر که ندانم
این چه دیکتاتوری است که شما نسبت به زنها دارید
من شما را نپذیرفته ام!
نظارت بر امور
عکس من مطلقاً در صفحه اول نباشد
هی تکرار می کنند که فلانی چه گفت
هدایت و ارشاد مسئولان نظام
من در آینده نقش هدایت خواهم داشت
در کنار مردم ناظر اوضاع هستم
من حکومت را هدایت می کنم
حکومت را نمی خواهم
از اجزای حکومتی نخواهم بود
چنین مقامی را نمی پذیرم
میل و رغبت من متوجه حکومت نیست
مشتاق پُستی نیستم
سن من اجازه نمی دهد
بنا ندارم اشخاص منسوب به من متصدی امور شوند
انتصاب بازرگان به پیشنهاد شورای انقلاب
بستن و نبستن مربوط به دولت است
من که نمی توانم در همه امور دخالت کنم
رحمت و گذشت
من به این پسر نادان رضاشاه گفتم
من چه بکنم که می خواهید ما را گول بزنید
کراراً گفتم از منافقین تبری کن
مصلحت همه مسلمین و غیر مسلمین را می خواهم
شماها، با اینکه در سیاست بزرگ شدید، شمّ سیاسی ندارید
آن آقا که من کراراً به او گفتم
همه را بخشیدم
هرچه بد گفتید بخشیدم
من حالا هم توبه را قبول می کنم
من نمی خواهم دل شما را بشکنم
این اوراق را قبل از مرگ من نمی خوانید
امید به آینده
امید واثق دارم که این نور به خاموشی نگراید
من شاه را بیرون می کنم
تحقق جمهوری اسلامی برای من از روز روشنتر است
شاه از این مبارزات جان سالم به در نخواهد برد
من هیچ وقت مأیوس از مسائل نبودم
فصل چهارم: رنجها و نگرانیها
شاید من هم غافل بودم
تاکنون احساس عجز نکرده ام
نگذاشتند روابط ایجاد شود
کوزه را آب کشیدند
من با این جوّ نجف چه کنم؟
ما دو طایفه را سوار نمی کنیم
نگرانی من از داخل خودمان است
من باید بسیار متأسف باشم
همچون گذشته اعتراف می کنم
ما این دوست نماها را چه بکنیم؟
من با این جمعیت نمازخوان چه کنم؟
نمی خواهم شما هم به سرنوشت دیگران مبتلا شوید
این قدر ناراحت شدم که تلخیاش الآن هم هست
هر وقت فکرش را می کنم متأثر می شوم
مهلت دادیم به این قشرهای فاسد
ترسم از آن است که سستی کنیم
آن چیزی که انسان را نگران می کند
بعد فهمیدم از دغل بازی آنان اغفال شده ام
فصل پنجم: خاطرات
در بچگی شاهد قضیه بودم
خمین که بودیم سنگربندی می کردیم
من از بچگی در جنگ بودم
غیرت اسلام کو؟
خیلی از حکومتها را یادم هست
مسأله مردم در کار نبود
من کوچک که بودم
مقاومت چقدر بود؟
آن یکی که دو نمی شود
یادتان نیست چطور فرار کردند
من خودم شاهد بودم
آی نون
من خودم با این چشمهایم دیدم
همه چیز مردم در خطر بود
یک سرباز صفر بود
از اولی که رضاخان آمد
در تمام ایران شاید یک مجلس علنی نبود
رضا شاه گفته بود من مقلد شما هستم
یک پاسبان اگر می آمد
دستمالها بیرون آمد برای گریه
آخرش هم او را کشتند
توی اتومبیل نشسته بودیم
علمای اصفهان به قم آمدند
خدمت آمیرزا صادق آقا می رسیدیم
من چون جوان بودم
من شاهد بودم
یک روز درس رفتم دیدم یک نفر است
به همه بد گذشت
اینها از صالح می ترسند
گفتم که رفقاتان؟
خدمت ایشان مکرر می رسیدم
رفتم پیش مرحوم مدرس
من درس مرحوم مدرس یک روز رفتم
آن وقتها هم مجلس می رفتم
نمی داند عدلیه را با «الف» می نویسند یا با «ع»
از نزدیک آقای کاشانی را می شناختم
این سیلی خواهد خورد
هیچ کس پا نشد، من پا شدم
همان بالاییها را می گویم
نگذارید آمریکا و انگلیس این قدر به ما تحمیل کنند
تصمیم خطرناکی گرفته بودم
امر سیاسی به ما چه کار دارد!؟
خوب است دعایی بکنیم
خودشان تشریف بیاورند
والله‏ تا حالا نترسیده ام
به او گفتم این سیاست مال شماست
قلم از دستش افتاد
این شخص اول مملکت ماست!
شما پیروز می شوید
یکی از اشخاص به من گفت
من و تو باید دعا بکنیم
من باهاش مصافحه کردم
خاطره فراموش نشدنی
مردم یک خانواده بودند
فهمیدم دست غیبی در کار است
این سگ مأمور است
محل به واسطه خوبی علما خوب بود
در کوچه قدم می زد
دیدن اینها برای انسان یک درسی بود
آقا پشت کتاب چیزی نوشته اند؟
رفتم تهران چشمم را معالجه کنم
فقط فرنگی ها می توانند؟!
مجسمه آتاتورک رو به غرب بود
بروند گم شوند
جزء مخالفین یک الاغ را آورده بودند
زود برو نماز مغرب قضا می شود
نمی گفت قیامت را قبول ندارم
به او گفتم پاشو برو
سلیمان نمازی، سلیمان توده ای!!
قلم دست شیطان است
من یاد قصه ای افتادم
پرسیدم این نقطه ها چیست؟
می خواستم عتبات بروم
حرف نزد، رفت سراغ نماز
به دعای خیر شما احتیاج مبرم دارم
فهرست تفصیلی

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : رجائی، غلامعلی

محل نشر : تهران

ناشر: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(ره)

زمان (شمسی) : 1387

زبان اثر : فارسی

رزمندگان، جانبازان

‏‏رزمندگان، جانبازان‏‏ ‏

‏‎ ‎

‏‎

کتابامام به روایت امام

ذخیره
نسخه چاپی
ارسال به دوستان
Facebook
Twitter
Google+
تلگرام

صفحه 115

‎

صفحه بعدی

نقل قول از این سایت با ذکر منبع بلامانع است.

کلیه حقوق برای موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س) محفوظ است.