وقت نماز مغرب و عشا
مسأله 743- مغرب موقعی است که سرخی طرف مشرق که بعد از غروب آفتاب پیدا میشود،از بالای سر انسان بگذرد.
مسأله 744- نماز مغرب و عشا هر کدام وقت مخصوص و مشترکی دارند:
وقت مخصوص نماز مغرب از اول مغرب است،تا وقتی که از مغرب به اندازۀ خواندن سه رکعت نماز بگذرد،که اگر کسی مثلاً مسافر باشد و تمام نماز عشا را سهواً در این وقت بخواند نمازش باطل است و وقت مخصوص نماز عشا موقعی است که
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 157 به اندازۀ خواندن نماز عشا به نصف شب مانده باشد که اگر کسی تا این موقع نماز مغرب را نخواند باید اول نماز عشا و بعد از آن نماز مغرب را بخواند و بین وقت مخصوص نماز مغرب و وقت مخصوص نماز عشا وقت مشترک نماز مغرب و عشا است که اگر کسی در این وقت اشتباهاً نماز عشا را پیش از نماز مغرب بخواند و بعد از نماز ملتفت شود،نمازش صحیح است و باید نماز مغرب را بعد از آن بهجا آورد.
مسأله 745- وقت مخصوص و مشترک که معنی آن در مسألۀ پیش گفته شد برای اشخاص فرق میکند،مثلاً اگر به اندازۀ خواندن دو رکعت نماز از اول ظهر بگذرد، وقت مخصوص نماز ظهر کسی که مسافر است تمام شده و داخل وقت مشترک میشود،و برای کسی که مسافر نیست،باید به اندازۀ خواندن چهار رکعت نماز بگذرد.
مسأله 746- اگر پیش از خواندن نماز مغرب،سهواً مشغول نماز عشا شود و در بین نماز بفهمد که اشتباه کرده،چنانچه تمام آنچه را خوانده یا مقداری از آن را در وقت مشترک خوانده و به رکوع رکعت چهارم نرفته است،باید نیت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را تمام کند و بعد نماز عشا را بخواند،و اگر به رکوع رکعت چهارم رفته باید نماز را تمام کند،بعد نماز مغرب را بخواند.اما اگر تمام آنچه را خوانده،در وقت مخصوص نماز مغرب خوانده باشد و پیش از رکوع رکعت چهارم یادش بیاید، احتیاط واجب آن است که نیت را به نماز مغرب برگرداند و نماز را تمام کند و دوباره نماز مغرب و بعد از آن عشا را بخواند.
مسأله 747- آخر وقت نماز عشا نصف شب است.و شب را باید از اول غروب تا
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 158 اذان صبح حساب کرد،نه تا اول آفتاب.
مسأله 748- اگر از روی معصیت،یا به واسطۀ عذری نماز مغرب یا نماز عشا را تا نصف شب نخواند،بنابر احتیاط واجب،باید تا قبل از اذان صبح،بدون این که نیت ادا و قضا کند بهجا آورد.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 159