احکام حُنوط
مسأله 591- بعد از غسل واجب است میت را حنوط کنند؛یعنی به پیشانی و کف دستها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهای او کافور بمالند.و مستحب است به سر بینی میت هم کافور بمالند و باید کافور ساییده و تازه باشد و اگر به واسطۀ کهنه بودن،عطر او از بین رفته باشد کافی نیست.
مسأله 592- احتیاط واجب آن است که اول کافور را به پیشانی میت بمالند،ولی در جاهای دیگر ترتیب لازم نیست.
مسأله 593- بهتر آن است که میت را پیش از کفن کردن،حنوط نمایند اگرچه در بین کفن کردن و بعد از آن هم مانعی ندارد.
مسأله 594- کسی که برای حج یا عمره احرام بسته است،اگر پیش از تمام کردن
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 122 طواف بمیرد ،حنوط کردن او جایز نیست.
مسأله 595- زنی که شوهر او مرده و هنوز عدهاش تمام نشده اگرچه حرام است خود را خوشبو کند،ولی چنانچه بمیرد حنوط او واجب است.
مسأله 596- احتیاط واجب آن است که میت را با مشک و عنبر و عود و عطرهای دیگر خوشبو نکنند و اینها را با کافور مخلوط ننمایند.
مسأله 597- مستحب است،قدری تربت حضرت سیدالشهدا علیه السلام با کافور مخلوط کنند،ولی باید از آن کافور به جاهایی که بیاحترامی میشود نرسانند و نیز باید تربت به قدری زیاد نباشد،که وقتی با کافور مخلوط شد،آن را کافور نگویند.
مسأله 598- اگر کافور پیدا نشود،یا فقط به اندازۀ غسل باشد،حنوط لازم نیست .و چنانچه از غسل زیاد بیاید ولی به همۀ هفت عضو نرسد،باید اول به پیشانی و اگر زیاد آمد به جاهای دیگر بمالند.
مسأله 599- مستحب است دو چوب تر و تازه در قبر همراه میت بگذارند.
کتابرساله توضیح المسائل آیة الله العظمی بروجردی با حواشی امام خمینی (س)صفحه 123