مجله نوجوان 01 صفحه 17

سوژه طلایی 17 متخصصان علم رایانه می گویند دیوار آتش را چون هر کسی نمی تواند از آن عبور کند. چنین نام نهاده اند، اما حقیقتاً دیوار آتش چیست و در چه جایی کاربرد دارد؟ دیوار آتش نوعی نرم افزاری است که اصلی ترین کاربرد آن محدود کردن دسترسی یک کاربر اینترنت و بالعکس است. این نرم افزار می تواند در یک محدوده تنظیم شود و میزان محدودیت کاربر را در استفاده از یک سایت و یا وبلاگ تعیین می کد، این ابزار بسیار کارآمد، در مقاطع و مراحل پیشرفته می تواند به یک سخت افزار قوی تبدیل شود که با حساسیت بالا از بسیاری از جرائم اینترنتی جلوگیری کرده و قدرت جولان هکرها را در اینترنت کم کند. معروف ترین firewall که تا به حال ساخته شده است، ISA نام دارد. این دیوار آتش بسیار حساس است و با قدرت بالا، خود را به عنوان یک غول در زمینه فیلترینگ مطرح می کند. ISA که مخفف عبارت Internet security Atwndtion است، توسط شرکت معروف Microsoft ایجاد شده است و هم اکنون تقریباً تمام کاربران محیط ویندوز از این فایروال استفاده می کنند. آتش در سایتهای اینترنتی مترجم سیما کلهر ارگانهای مرتبط با آتش آتش در صنعت اولین استفاده صنعتی که نسان از آتش و حرارت آن کرد، مربوط به سالها پس از کشف آتش به عنوان یک عنصر حیاتی است. بنابر منابع تاریخی از آتش در عصر فلز برای ذوب، شکل دادن و تهیة ظروف استفاده می­شده است. در آن زمان آدمی متوجه شد که می­تواند با ذوب فلزاتی نظیر آهن و مس، اجسامی با شکل تقریبا دلخواه بسازد. اولین و تنها راهکار برای ذوب فلزات، استفاده از حرارت آتش بود، اما حرارت لازم برای ذوب آهن و مس باید بسیار بالا می­بود، به همین دلیل بشر اولیه دست به ابتکاری نو زد. ایجاد حرارت آتش از محفظی کوچک­تر و با فشاری بیشتر، این امکان را فراهم می­کرد که حرارت بالای لازم برای ذوب آهن و مس ایجاد شود. به همین منظور و با ایجاد یک چنین محیطی تکه­های سنگ آهن یا مس را در داخل آتش و محیط بسیار گرم ایجاد شده، می­انداختند؛ اما حرارت لازم برای ذوب مس و آهن بسیار با هم تفاوت داشته، و انسان با رسیدن به این اصل با استفاده از دریچه­هایی که در محیط تعبیه کرده بود، حرارت را تنظیم می­کرد. برای جلوگیری از ریختن آهن و مس مذاب در داخل آتش باید تکه­های سنگ فلز را در داخل ظروفی با دمای ذوب بالاتر نسبت به آن فلز می­ریختند؛ برای ذوب مس از ظروف آهنی استفاده می­شد، اما چون عنصری با دمای ذوب بالاتر از آهن کشف نشده بود، انسان­های عصر فلز از ظروف سنگی استفاده می­کردند، ولی چون ساختن ظروف قالب فلز بسیار دشوار بود، اغلب افراد ترجیح می­دادند که از ظروف قالب آهنی استفاده کنند و بوسیله آن­ها به ذوب مس بپردازند. به همین خاطر است که اکثر ظروف مکشوفه در سرزمین­های باستانی از مس هستند. بنابر اسناد تاریخی و کتب قدیم، آتش در علم طب سنتی نیز بسیار کاربرد داشته است. پزشکان قرون وسطی و اوایل رنسانس از آتش برای استریل و ضدعفونی کردن اجسام پزشکی مانند تیغ جراحی، قیچی، پنس و همچنین سرنگ استفاده می­کرده­اند. ابن سینا پزشک نامدار قرن 5 و 6 هجری قمری عقیده داشت، افرادی که لوازم پزشکی او را می­سازند، پس از در آوردن از کوره آهنگری، بلافاصله آن­ها را در آب فرو می­برند و یا به اصطلاح آبدیده می­کنند؛ آب داخل این لوازم، از بهبود جراحت جلوگیری می­کند. به همین خاطر ابن سینا، تمام لوازم پزشکی خود را ابتدا با آتش گرم می­کرده و سپس به آرامی آن­ها را سرد می­نمود. هر چند هم اکنون، اشتباه بودن فرضیه ابن سینا کاملاًواضح است، اما داغ کردن لوازم پزشکی توسط ابن سینا باعث ضدعفونی شدن این لوازم می­شده است. آتش در ادیان الهی شاید بتوان آتش را مهمترین عنصر در میان عناصر چهارگانه (آب، باد، خاک، آتش) در فرامین و کتب ادیان الهی دانست. بسیاری از ادیان الهی آتش را ماده ای مقدس و پاک کنندة پلیدی­ها و زشتی ها می دانند، این تأثیر تا آن اندازه قوی است که در بعضی از اجتماعات و ادیان، پیروان این ادیان را آتش پرست می­دانستند، حال آن که در هیچ یک از این ادیان آتش به عنوان خدا، مورد پرستش قرار نمی­گرفته و تنها به عنوان پاک­ترین و منزه­ترین نشانه حضور خدا بر زمین، مورد ستایش قرار می­گرفته است. در دین هندو، فردی که فوت کند باید سوزانده شود، این کار بر پایة عقیده­ای است که می­گوید آتش با سوختن جسم مادی فرد متوفی، باعث سوختن زشتی، پلیدی و گناه در روح او می­شود. از این کار به نوعی استغفار نمادین از درگاه خداوند بزرگ تعبیر می­شود. در دین بودا که فلسفه­ای پیچیده دارد، آتش نماد زجر و سختی است، و به دلیل مطابقت خواص این ماده به طرز تفکر بودا، آتش و اعمال دینی منطبق با آن در نظر بوداییان بسیار عزیز و گرامی است، و مثال بارز آن سوزاندن عود است که سمبل سوختن و پاک شدن تدریجی است. در مذهب زرتشت که مذهب باستانی ایرانیان است، آتش نماینده خاص اهورا مزدا، خدای اوستا، کتاب مقدس و حضرت زرتشت (ع) است. اولین ارگانهایی که در رابطه با آتش ساخته شده اند، اصولاً برای مهار انرژی گرمایی حاصل از آتش بوده است. شاید بتوان اولین انجمن اجتماعی در رابطه با آتش را همان نوبت بندی حفاظت از آتش مقدس در جوامع بدون انسان نامید. اما اولین ارگان دولتی رسمی مرتبط با آتش در سال 1698 ساخته شد. نوع استفاده این ارگان از انرژی آتش، ایجاد و راه­اندازی یک سیستم گرمایی در ساختمانی 3 طبقه به مساحت 180 متر مربع بود. جالب اینجاست که مراکز مهار آتش و قدرت تخریبی آن بعد از احداث مراکزی نظیر مراکز بالا ایجاد شدند. یعنی وقتی که این مراکز به دلیل سرکشی و مهارپذیر نبودن آتش، دچار صدمه­های شدید و مالی و جانی شدند، به فکر احداث مراکزی افتادند تا بتوانند از آثار مخرب آتش بکاهند. این مراکز در زبان انگلیسی firefighting centers نامیده می­شوند و معنی آن در فارسی (مرکز جنگ با آتش است) که در لفظ متعارف ما این مراکز را، آتش­نشانی می­نامیم.