مجله نوجوان 72 صفحه 6

تجربه محسن رخش خورشید دکتر « کن کملر » متخصص « زنده ماندن در شرایط سخت » او حدود سی سال از عمر 58 ساله اش را در حال سفر به نقاط مختلف کرة زمین گذرانده است تا به سؤالی که سال های سال پیش از خودش پرسیده بود پاسخ دهد ، آن سؤال این بود : « بدن انسان تا چه اندازه ای می تواند با محیط اطرافش مطابقت پیدا کند و در شرایط سخت به حیات ادامه دهد ؟ » او زندگی در شرایط سخت را در جنگل های آمازون و بیابان های لم یزرع آفریقا و قطب و نقاط دیگر کرة تجربه کرد و در نهایت به این نتیجه رسید که : « بدن انسان تقریباً با هر شرایطی خود را تطبیق می دهد . » دکتر « کملر » اطلاعات بی نظیرش را در کتابی به اسم « حداکثر زنده ماندن » به چاپ رساند و اکنون در یکی از بیمارستان های نیویورک پزشک جراح است . مجلة « rdasia » با او مصاحبه ای ترتیب داده و در مورد مسائل پزشکی سؤال هایی از او پرسیده است ، امّا گفتگوی آن ها همانطور که از قبل هم قابل پیش بینی بود ، به موضوعات و سؤال های متفاوت و جالبی کشیده شد . بخش هایی از آن را برایتان انتخاب کرده ایم که می خوانید : دکتر کملر ، کسی که در یک بیابان بی آب و علف و بی انتها گم شده ، بهترین کاری که می تواند انجام دهد چیست ؟ دو حالت دارد ، اوّل باید بررسی کند که آیا احتمال دارد کسی متوجه غیبت او شود و به دنبالش بیاید . برای کسی که احتمال دارد پیدایش کنند و نجاتش دهند ، بهترین انتخاب این است که تا حد ممکن بی حرکت باشد و انرژیش را ذخیره کند . برای در امان ماندن از گرما و آفتاب هم باید مقداری از انرژیش را صرف کندن یک حفرة دو متری کند و ته حفره به انتظار ناجیانش باشد . اگر هم کسی را ندارد که به دنبالش بگردد باید خودش را به آب و آتش بزند تا مگر اینکه بتواند از بیابان خارج شود . فرض کنیم کسی را ندارد که نجاتش دهد ، در آن صورت چه شرایطی برای بدنش پیش می آید ؟ پروتئین بدن انسان در دمای 44 درجه از بین می رود . اگر صحرایی که در آن گم شد گرمتر از 44 درجه از بین می رود . اگر صحرایی که در آن گم شد گرمتر از 44 درجه باشد ، بحرانی می شود . بدن انسان در چنین شرایطی تا مدّتی دوام می آورد ، مثلاً برای مقابله با گرما به طور خودکار خون را به سطح پوست می فرستد و عرق می کند . اما عرق کردن هم که یکی از راه های خوب خنک کردن بدن است تا زمانی ادامه دارد که فرد به بدنش آب برساند ، وگرنه عرق کردن هم بعد از مدتی متوقف می شود و هیپوتالاموس مغز ، شروع می کند به فرستادن فرمان های گنگ و عجیب و غریبی به بدن که اتّفاق خیلی بدی است و آدم را از پا در می آورد . آقای دکتر ، به نظر شما چه جور آدم هایی در این شرایط دوام می آورند و زنده می مانند ؟ به نظر من کسانی که منظم هستند شانس بیشتری دارند ، اگر شما جزو کسانی هستید که به جای خشنودی راحت و موقتی ، به دنبال خشنودی عمیق و ماندگار هستید و حاضرید برایش وقت و انرژی بگذارید ، می توانید برای موفق شدن امید داشته باشید . کسانی که کار های خوب را فقط به خاطر خوب بودنش و نه به خاطر حرف ها و تشویق های دیگران انجام می دهند ، شخصیت هایی هستند که از این جور بحران ها جان سالم به در می برند . مثلاً « پول لیم » را در نظر بگیرید ، او در جریان جنگ دوم در یک کشتی جنگی انگلیسی کار می کرد ، زمانی که کشتی شان منهدم شد ، خودش را به یک قایق کوچک رساند و به تنهایی در اقیانوس سرگردان شد . ده ها روز طول کشید تا نجات پیدا کند ، یکی از میخ های قایق را با دندانش در آورده بود و از آن به عنوان قلاب ماهیگیری استفاده می کرد . گم شدن در دریا بهترین حالتی است که آدم می تواند میزان مقاومتش را بسنجد . بدن ما تا چند روز می تواند بدون غذا دوام بیاورد ؟ حدود شش هفته . البته به خیلی چیز ها مثل میزان فعالیت بدن و دمای هوا هم بستگی دارد . یک جثّة متوسط در این حالت بدون اینکه چندان تحت فشار قرار بگیرد ، می تواند نزدیک به یک سوم وزنش را از دست بدهد . زمانی که بین