مجله نوجوان 134 صفحه 8

شعر موعود جمعه در باغ، گل، بر آتش نمرود می­رسد با شعر، با صدای دف و عود می­رسد این بار هم به تارک طاغوت می­خورد سنگی که از فلاخن داوود می­رسد پیغمبران آمده رفته، مبارک است! او که نوید مُِصحفتان بود می­رسد ای دستهای سبز دعا! گل برآورید او گر چه دیرکرده ولی زود می­رسد جز او به هیچ حادثه­ای دل نبسته­ایم موعود جمعه، جمعۀ موعود می­رسد. مهدی فرجی شعرهایی در انتظار موعود قیام می­رسی سپیده به دوشت، می­شود تمام جهان سبز پیش رو افق در افق سرخ، پشت سر کران به کران سبز خاک زیر پای تو روشن، باد با نگاه تو آتش می­شود به وقت وضویت، چشمه چشمه آب روان سبز ابر می­رسد که بباری، بر مزار گمشدۀ گل در نگاهت آینه جاری، می­شود زمین و زمان سبز در طنین خستۀ ناقوس، می­رسی به دست تو فانوس باز هم به گوش درختان، می­رسد صدای اذان سبز تادر آسمان دلی سرخ، می­وزد به نام تو شعری می­شود به رنگ بهاران، ناگهان قیام زبان سبز شعله می­زنی گل خورشید! از همان کرانۀ شرقی در پی­ات روانه چو دریا، لشکری درفش و تشان سبز سید محمد ضیاء قاسمی