مجله نوجوان 169 صفحه 3

قیصر امین پور ! اگر قلّک کودکی لحظه­ها را پس انداز می­کرد اگر آسمان سفرۀ هفت رنگ دلش را برای کسی باز می­کرد و می­شد به رسم امانت گلی را به دست زمین بسپاریم و از آسمان پس بگیریم اگر خاک کافر نبود و روی حقیقت نمی­ریخت اگر ساعت آسمان دور باطل نمی­زد اگر کوهها کر نبودند اگر آبها، تر نبودند اگر باد می­ایستاد اگر حرفهای دلم بی اگر بود اگر فرصت چشم من بیشتر بود اگر می­توانستم از خاک یک دسته لبخند پر پر بچینم تو را می­توانستنم ای دور از دور یک بار دیگر ببینم به جای سرمقاله اگر می­توانستم اگر داغ، رسم قدیم شقایق نبود اگر دفتر خاطرات طراوت پر از رد پای دقایق نبود اگر ذهن آیینه خالی نبود اگر عادت عابران بی خیال نبود اگر گوش سنگین این کوچه­ها فقط یک نفس می­توانست طنین عبوری نسیمانه ر ا به خاطر بسپارد اگر آسمان می­توانست ، یکریز شبی چشمهای درشت تو را جای شبنم ببارد اگر رد پای نگاه تو را باد وباران از این کوچه­ها آب و جارو نمی­کرد