مجله نوجوان 188 صفحه 10

حسین رضازاده قهرمان نام آشنای وزنه برداری کشور به دلیل بیماری از پیکار در المپیک پکن باز ماند. او دربارۀ دوران مدرسه می­گوید: «چون جثه­ام از همه بزرگتر بود، بین بچه­ها خیلی شاخص بودم. یادم می­آید اولین روزی که مدرسه رفتم هیچ کس فکر نمی­کرد کلاس اول هستم. همه فکر می­کردند سال پنجم هستم. باید برای همه توضیح می­دادم تا باور کنند که فقط 6 سال دارم.» رضازاده دربارۀ خاطرات دوران تحصیل خود می­گوید: «همیشه از شهریور ماه شوق و ذوق مدرسه رفتن را داشتم. مخصوصاً زمانی که با پدر و مادرم برای خرید کیف و لوازم التحریر به بازار می­رفتیم. البته سعی می­کردم که از وسایلم به خوبی محافظت کنم تا بتوانم حداقل چند سال استفاده کنم ولی بازی در مدرسه عمر آنها را کم می­کرد.» .» فرهاد مجیدی آبی پوش پایتخت دربارۀ دوران مدرسه­اش می­گوید: «مدیر مدرسۀ من و فرزاد بسیار مرد ورزش دوستی بود، مخصوصاً فوتبال خیلی دوست داشت. زنگ ورزش یا زنگهای تفریح که با بچه­ها فوتبال بازی می­کردیم از پنجرۀ دفتر، بازی ما را نگاه می­کرد.» وی می­گوید: «فرزاد یک سال از من کوچکتر بود بنابراین در مدرسه وظیفه داشتم که مواظبش باشم. چون به هم شباهت داشتیم برخی از معلمها در شناخت ما اشتباه می­کردند ولی ما هرگز از این موضوع سوء استفاده نمی­کردیم و مسؤولیت تمام اتفاقات را خودمان قبول می­کردیم. » مجیدی با حسرت می­گوید: «همیشه روز اول مهر برایم با حسرت همراه است فکر اینکه چقدر از دوران کودکی دور شده­ایم آزارم می­دهد. گاهی اوقات آرزو می­کنم ای کاش دوباره به آن سن می­رسیدم و خیلی کارها را انجام می­دادم. الان به تمام دانش آموزان توصیه می­کنم که خیلی خوب درس بخوانند تا در آینده فرد مفیدی برای جامعه باشند