مجله نوجوان 196 صفحه 16

افسون حضرتی مجتبی جباری: ما از همه «سر» تریم «مجتبی جباری» به یکی از بهترینهای استقلال بدل شده است. بازیکنی که عصای دست قلعه­نوعی است و در موفقیتهای اخیر تیمش نقش مهمی داشته است. وی حتی در تیم ملی هم عملکرد خوبی داشت تا علی دایی در غیاب کریمی مشکلی برای آینده نداشته باشد. جباری که قرار بود این فصل را در فرانسه سپری کند، از صرافت این کار افتاد تا همچنان با لباسهای آبی به میدان برود. البته خودش می­گوید: «چیزی تغییر نکرده!» شاید منظور وی این است که لژیونر شدن فقط یک فصل به تعویق افتاده است. این بازیکن استقلال بعد از یک تمرین سنگین، پاسخگوی سؤالات ما بود. از آخرین دفعه­ای که با شما صحبت کردم، خیلی بهتر هستید! بله، چاره­ای نیست. باید با زندگی ساخت. مرگ پدرم بزرگترین شوک روحی را به من وارد کرد. تا مدتها اصلاً چیزی نمی­فهمیدم ولی به مرور زمان همه چیز به شکل عادی برگشت. منظورم این نیست که مرگ پدرم را فراموش کرده­ام. تا آخرین لحظۀ عمرم به این موضوع فکر می­کنم. فقط با واقعیت کنار آمده­ام. دوستانتان هم کمک کردند؟ بله، صد در صد. دوستانم، بازیکنان و مربیان تیم استقلال، بچه­های تیم ملی و کادر فنی تیم ملی همه تلاش کردند تا دوباره روحیۀ از دست رفته­ام را احیا کنم. از همۀ کسانی که در این مدت مرا تنها نگذاشتند، تشکر می­کنم. از فوتبال شروع کنیم؟ قطعاً! چون زندگی ما جدا از فوتبال نیست. از صبح که از خواب بیدار می شویم دربارۀ فوتبال حرف می­زنیم تا لحظه­ای که می­خوابیم. این که بد نیست! من هم نگفتم بد است اما اگر بد بازی کرده باشی یا نتیجۀ بد گرفته باشی، آن وقت بد است. (می­خندد) ولی استقلال که خوب نتیجه می­گیرد. شکر خدا تیم در شرایط بسیار آرمانی به سر می­برد و یکی از مدعیان قهرمانی