عشق ورزیدن ها و اظهار ارادت و احترام به همسر ، در عُرف اهل علم و دیانت آن روزگار ، شیوه ی رایجی نبود . خاطراتی که از خود بانو ثقفی ، فرزندان شان و سایر امام نقل شده ، حکایت از این دارد که این احترام به همسر ، تا پایان عمر پربرکت امام ، در زندگی این دو بزرگوار حضور پر رنگی داشته و حتی برای لحظه ای به سردی و یکنواختی تبدیل نشده است . این ماجرای کم نظیر ، شاید تا حدی زیادی به خاطر عظمت شخص امام و افق باز فکری ایشان باشد ، اما بدیهی است که خود بانو ثقفی هم از چنان ویژگی های ممتاز شخصیتی برخوردار بودند که مردی به عظمت امام خمینی را شیفته و ارادتمند خویش ساخته بودند . به راستی اگر همسر گرامی امام از چنان ویژگی هایی برخوردار نبودند ، می توانستند زندگی پر فراز و نشیب و مراحل دشوار مبارزات امام را با تدبیر و حوصله و محبت ، به خوبی اداره کنند ؟ آیا ایشان نمی توانستند عافیت طلبی پیشه کنند و همسری را که آن قدر به ایشان عشق می ورزیدند ، از ورود به دنیای پر از خطر و ناملایمات مبارزه و جهاد بر حذر دارند ؟
خانم ثقفی هنوز جوان بودند که « حاج آقا روح الله » به اجتهاد و مرجعیت رسیدند . با آن جایگاه والای معنوی که فقاهت و مرجعیت در نزد شیعیان و ملت ایران داشته و دارد ، آیا ایشان نمی توانست در انتخاب های سخت و طاقت سوز امام ، مانعی جدی برای تصمیمات همسرش باشد ؟ ایشان نمی توانستند از همسرشان بخواهند به زندگی راحت و بی دغدغه ی خویش در اوج معنویت و محبوبیت ادامه بدهند و با دستگاهی بزرگ و مخوف مثل سلطنت درگیر نشوند ؟ چیزی که بسیاری از بزرگان به آن رضایت داده بودند و حاضر نمی شدند عافیت و راحت خود را فدای گذشتن از ان کنند ؟ امام تاریخ گواهی می دهد که همسر گرامی امام با درک شرایط حساس آن زمان و با شناخت عمیقی که از همسر خود داشتند ، همه ی خطرها را به جان خریدند و نزدیک ترین یار و حامی و پشتیبان امام در تمام مراحل مبارزه و جهاد بودند . مبارزه ای که به قیمت تهدید و زندان و تبعید ، و حتی شهادت عزیزترین حاصل عمرشان « حاج آقا مصطفی » منجر شد .
شاید نمونه های فراوان دیگری در میان همسران مردان بزرگ پیدا شود که در اینگونه سختی ها یار و مددکار همسر خویش بوده اند . اما غالباً وقتی که اینگونه مبارزه های به پیروزی ختم می شود ، همسران آن مردان به جبران سال های سختی و رنج ، سال های عافیت و استراحت را پیش روی خود می بینند . چه بسا آن ها خود را ملکه ، بانوی اول و شریک غنایم به دست آمده توسط همسرانشان فرض می کنند و دستگاهی با عظمت و مجلل برای خود تدارک می بینند . اما نظام اسلامی ایران که معمار آن امام خمینی است ، بر پایه ی اموزه های پیامبر (ص) در مدینه النبی شکل می گیرد . پس از این پیروزی ، خود آغاز دوباره ای است برای رنج ها و مرارت ها و آزمون های بزرگ . اینجا ، امام و همسرش نه تنها طلبی از مردم ندارند ، بلکه خود را مقید می دانند و به شیوه ی ساده ترین اقشار این ملت ، زندگی زاهدانه ای توأم با مراقبت و تعهدی بیشتر از دوران گذشته در پیش بگیرند .
خانه ای محقّر و حسینیه ای گلین ، مَقرّ حکومت آنان ، نه بر جان و مال مردم که بر قلب های تک تک آن ها می شود . این مادر و پدر معنی ملت ، فرزندان و عزیزان خود را از برخورداری از هرگونه امکان دولتی و مقام و منصب دنیایی برحذر می دارند ، و جز دفاع از محرومان و برقراری عدالت و اجرای احکام الهی به هیچ دغدغه ی دیگر نمی اندیشند .
امام اکنون به سال های پیری و بیماری رسیده است . اما در عافیت طلبی هیچگاه در زندگی این دو ، جایی ندارد . امام همچنان سپر بلای ملت انقلاب کرده ی
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 214صفحه 4