مجله نوجوان 214 صفحه 16

یاد دوست دکتر عفیفه سقیرق ، از فلسطین مترجم : سید حسن حسین آن خبر بزرگ . . . . یکدیگر را از چه می پرسند ؟ ؟ . . . از آن خبر بزرگ . . . . گفتند : از پس سپیده سر خواهد زد . . . گفتند : ماه ، پنهان شد . . . گفتم : اندکی بعد باز خواهد گشت . . . گفتند : زود باشد که سیاهی و ستم بازگردد گفتم : مؤمنان را خدا حامی است . . . گفتند : امام از دنیا رفت . . . گفتند : « ما از خداییم و همه به سوی او بازمی گردیم . » این همان خبر بزرگ است و امسال ، سال انده سترگ است . خداوند! بر ما صبر و شکیبایی فرو فرست . ای مرگ! اگر چه تو حقی و از خداوند بر همگان مقدر ، نکوهش من بر تو بای ای مرگ! ای مرگ! اگر چه توی حقی و از خداوند بر همگان مقدر ، نکوهش من بر تو باد ای مرگ! ای مرگ تو ما را از مهربانی قلب بزرگ او محروم کردی دلش بهشتی بود که در سایه سارش مؤمنان می آرمیدند اندوه همگان را یک تنه بر دوش کشید ولی هیچگاه شکوه ای بر زبان نراند او بهترین سرمشق صبوران بود به کجا سفر می کنی ای امام ؟! اندوه ما سنگین است ، سنگین . . . و دِین تو بر گردن ما بسیار است ، بسیار . . . چگونه می توان این دِین سنگین را ادا کرد ؟! اندوه ما در غم دوریت بزرگ است ، بزرگ . . . و صبر بر دوری تو شبیه ناممکن! آیا می روی ای عزیز جان ما ؟! آیا می روی ؟! دیروز با ما بودی و دهه ی فجر بود . . . انقلابی بود شبیه ناممکن . . . دیروز پرده ی سیاه را از رخ آفتاب برانداختی دیروز نشانه ای از نشانه های حقو بودی . . . تو نام وحی و تنزیل را زنده کردی . . . . دیروز سوره ی نور در صدی تو طنین انداخت و فرشتگان آسمان با خروش تو هلهله کردند و زمین لرزید دیروز خروش تو در عرصه ی جهان پیچید : « نه شرقی ، نه غربی ، جمهوری اسلامی » این ندا را تو با عزت و سربلندی - چون کوهی استوار- سردادی و بر آن پای فشردی و پایدار ماندی هیچ قدرتی در زمین تو را نترساند و تا آخرین دم حیات همه دشمنان را به میدان مبارزه خوادنی تو قوی بودی با ایمانت و عزیز و سربلندی با اطمینان به خدا و یاری او و رسول او و مولای مؤمنین و با پرچم حسین در دست - پرچمی بلند و پر تپش- تو برتر و محبوب تر بودی و با روح بزرگت ، همواره بزرگ زیستی روحی که نور حق از آن فوران کرد . خورشید یقین و این نور بر چهره ی تو تابید و چهره ات غرق نور شد در نور بصیرت و ایمان تو تداوم یافت . جهانیان را گفتی :