مجله نوجوان 215 صفحه 17

اگر می خواهید مانند بزرگان اعصاب نوردی کنید کمی سعدی بخوانید. شیخ اجل، سعدی شیرازی در کتاب گلستان خود آنقدر تکنیک های مختلف اعصاب نوردی را به کار برده است که حد ندارد. اگر می خواهید قدری از این نوع اعصاب نوردی فاخر و فرهیخته سر در بیاورید حتماً یک سر به کتاب گلستان سعدی بزنید. حتی عبیدزاکانی هم که ادعای تیزبازی دارد و خودش را طنز پرداز و نکته سنج می داند، هیچگاه در اعصاب نوردی به گردپای سعدی هم نمی رسد. از سعدی بهتر مولانا است. همه خیال می کنند که مولانا هی سماع می کرده و شعر ازش می ریخته ولی مولانا تجربه و توان بسیاری داشته است که به وسیلة اعصاب نوردی آن را بیش از پیش تقویت کرده است و با ابزار اعصاب نوردی به قول آشپزها حرفش جا افتاده است. باور کنید که جادوی اعصاب نوردی است که باعث شده است که کلام سعدی و مولانا اینچنین مقبول باشد و ملت در سراسر جهان از آن کیف کنند. اگر فردوسی هم به جای گردن کلفتی کمی روی اعصاب نوردی تمرکز می کرد اینقدر به رستم و خاندانش زحمت نمی داد. اگر فردوسی تنها یک سر سوزن اعصاب نورد بود، آخر عاقبت سهراب این طوری نمی شد، اسب رستم توی چالة داداش رستم نمی افتاد، سیمرغ به زال پر نمی داد که دم به ساعت او را از کار و زندگی بیندازد، چشم اسفندیار هم رویین و ضدّ گلوله می شد و با تیر دو سر در نمی آمد. خلاصه اینکه اصلاً شاهنامه ای به این سبک و سیاق نوشته نمی شد یا مثلاً همین حافظ خودمان؛ اگر قدری روحیة اعصاب نوردی داشت اینقدر از دست محتسب و شاه فلان و بزرگ و کوچک حرص کش نمی شد و هی خون جگر نمی خورد و بیخود و بی جهت به عشقش اعتماد نمی کرد که اول آسان بنماید و بعد سنگ جلوی پایش بیندازد و برایش مشکل تراشی کند. دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 3 پیاپی 215 / 12 اردیبهشت 1388