مجله نوجوان 100 صفحه 21

کامپیوتر یا دوست؟ ! به نظر بعضی از محققان و دانشمندان، با ورود انسان به زندگی دیجیتالی و کامپیوتری روح دوستی، و عشق و محبت از زندگی انسان رفته، در حالی که برای من کامپیوتر بهونه ای برای پیدا کردن یک یا چندین دوست شد . 6 ماه همکاری با چند تا از دوستان مجلۀ دوست باعثLink شدن به یه محیط دوستانه وگرم بود . با یه نگاه دیجیتالی میشه گفت دوستای دوست مثل به بازی با یه نرم افزار درست و حسابی، آنقدر گرم و دلچسب بودن که من رو مجبور کردن اونها رو delete کنم . شور و شوق دیدن صدمین شمارۀ مجله، مثل رسیدن به یه ترفند . جالب توی ویندوز، یا پیدا کردن یه رمز بازی یا پیدا کردن به Account مجانی اینترنت برای دوست مجلّ دوسته . حالا شاید این احساس برای شما شیرین تر از این مثالهایی که گفتم باشه . فقط یه چیز ! بگیم هم دوست، هم کامپیوتر به امید صدمین سال دوستی با دوست . سروش مسعودی؛ کامپیوتر آن یکی مجله است و این یکی آدمیزاد حالا صد تا "دوست نوجوان" داریم، فرق "دوست نوجوان" با "دوست" نوجوان در این است که آن یکی مجله استو این یکی آدمیزاد است بنابراین، "دوست نوجوان" همیشه در همین دوران نوجوانی خواهد ماند با آن که روز به روز با سوادتر و با تجربه تر می شود و حتی سن و سالش بالا می رود اما خوش به حالش که همیشه نوجوان خواهد ماند . خوش به حال دوست نوجوان ودوستان نوجوانی که خواننده این مجله اند و از همه بیشتر خوش به حال آنانی که گرفتار این دوستان نویسنده و سردبیر و مسئول صفحه بندی نشده اند ! آقا روز و شب، وقت و بی وقت، موقع ناهار، وسط جلسه، داخل مترو، در حال عبور از چراغ راهنمایی و در اوضاع بدتر و ناگفتنی تر از اینها زنگ می زنند که : مطلب چی شد؟ ! وقت نداریم ! بنویس وتا ده دقیقه دیگر بفرست، وگرنه دوست بی دوست ! دوست نوجوان با همه زیباییها ابتکارها، نو آوریها و البته دسته گل به آب دادنها و به قول بچّه های امروزی سوتی های فراوان، به شماره صدم رسید . مبارک است . انشاءالله اما صد بار بلکه هزار بار گفتم که دوستان عزیز ! برادران و خواهران مطبوعاتی وسر دبیر و مسئول صفحه ! لطفاً برای نوشتن مطلب این قدر ما را در تنگنای زمان قرار ندهید ! درست مثل نوشتن همین یادداشت برای گرامی داشت صدمین شماره دوست نوجوان که باید بلافاصله بعد از نوشتن برای دوستان بفرستم و داغ داغ برود به صفحه بندی و اگر حتی چند، دقیقه تأخیر کنم کار از کار گذشته است آه ! تمام شد، راحت شدم . اسماعیل امینی؛ نویسنده