اهمیت دادن به وقت
سال 1327 هجری شمسی بود. یک یا دو سال بعد به محضر درسشان شتافتم و از محضر درسشان بهره مند شدم و در درس فقه و اصول ایشان شرکت کردم و دیگر ارتباط ما مبدل شد به آشنایی و استفاده از محضرشان و بهره گیری از طرز فکرشان. از آن وقت تا یک سال و اندی پس از آنکه حضرت آیت اللّه بروجردی ـ رضوان اللّه علیه ـ رحلت کردند در درس ایشان شرکت و از محضرشان استفاده می کردم. در مدت شاگردی ایشان و استفاده از محضرشان، جز انضباط، جدی بودن و به وقت و درس اهمیت زیاد دادن، از ایشان چیزی ندیدم. برای وقت خیلی قیمت قائل می شدند. بطوری که به ذهنم نمی آید که ایشان حتی یک بار سروقت نیامده باشند.
* * *
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 86