شاگردانشان را به دیگر طلبه ها ترجیح نمی دادند
برخورد ایشان با تمام شاگردانشان یکسان بود و چنان نبود که نسبت به بعضی بیشتر از دیگران اظهار علاقه کنند و یا آنهایی که سابقۀ بیشتری در خدمتگزاری به امام داشتند، از موقعیت ممتازتری برخوردار باشند. این صفت به حدی بود که حتی شاگردانشان را به دیگر طلبه ها ترجیح نمی دادند. من از قدیم با ایشان مأنوس و از شاگردان سابقه دار و حتی مروج ایشان بودم. امام رفتارشان با من درست مانند سایر طلبه ها بود. من این صفت ایشان را از جمله محسّناتشان می دانستم و از این رو نه تنها ناراحت نمی شدم، بلکه علاقه ام به ایشان بیشتر می شد. البته این نکته را نیز باید بگویم که رفتار اکثر استادان با شاگردانشان این چنین نبود.
* * *
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 31