تنهایی در خیابان
آنچه از خصوصیت بارز امام در ذهنم هست این است که در خیابان دوست نداشتند کسی دنبالشان راه بیفتد. یکی دوبار برای خود من پیش آمد. وقتی که با یکی از دوستان می رفتیم ایشان در خیابان سؤالی کردند، امام ابتدا ایستادند و جواب دادند و بعد از تمام شدن جواب طوری برخورد کردند که دوست نداشتند پشت سر ایشان راه بیفتند. این روش امام بود که برای ما شیفتگی ایجاد کرده بود.
* * *
کتابسلسلۀ موی دوستصفحه 231