مجله نوجوان 07 صفحه 32

رنج روحهای بزرگ کوچکترین کوتاهی در وظیفۀ خودش می­بیند،به تن می­گوید، این سر را در تنور بیر تا حرارت آن را احساس کنی و دیگر در کار یتیمان و بیوه زنان کوتاهی نکند. (اشاره به داستان معروف حضرت علی) روح بزرگ آرزو می­کند که در راه هدفهای الهی و هدفهای بزرگ خودش کشته شود و چون علی علیه­السّلام، وقتی فرقش شکافته شد،خدای را شکر می­کند. روح وقتی که بزرک،خواه ناخواه باید در روز عاشورا، سیصد زخم به بدنش وارد شود. آن تنی که در زیر سم اسبها لگدمال می­شود، جریمۀ یک روحیۀ بزرگ را می­دهد. جریمۀ یک حماسه را می­دهد، جریمۀ حق پرستی را می­دهد. جریمۀ روح شهیدان را می­دهد. شهید مطهری گروههای مختلف قومی پشت سر هم ردیف می­شوند و قطار بزرگی از زن و مرد و کودک سیاه پوش می­سازند. هر گروه و دسته هم به زبان خودشان و به روش خودشان مرثیه و نوحه می­خوانند و سینه می­زنند و زنجیر می­زنند و علم و کتل و پرچم عزای خودشان را حمل می­کنند. یکشنبه قبل از عاشورا که «روز حسین» یا Hossainday نام دارد روزی است که مردم به خیابان می­آیند. ساکنان غیر مسلمان شهر و جهانگردان پیاده و سواره می­گذرند و می­ایستند و به دقت نگاه می­کنند. برگزار کنندگان مراسم نیز اطلاعات مکتوبی دربارۀ اسلام، شیعه و امام حسین علیه­السّلام را به زبان انگلیسی تهیه کرده و به دست ناظران می­دهند. امام حسین علیه­السّلام یک روح بزرگ و یک روح مقدس است. اساساً روح که بزرگ شد،تن به زحمت می­افتد و روح که کوچک شد، تن چاره­ای ندارند جز آنکه به دنبال روح بیاید و به زحمت بیفتد و ناراحت شد. امّا روح کوچک به دنبال خواهشهای تن می­رود و هرچه را که تن فرمان بدهد،اطاعت می­کند روح کوچک به دنبال لقمه برای بدن می­رود، حتی اگر این لقمه از راه گدایی و تملق و چاپلوسی باشد،روح کوچک به هر ذلّت و بدبختی تن می­دهد چون می­خواهد در خانه­اش فرش و مبل داشته باشد یا آسایش داشته باشد، خواب راحت داشته باشد،امّا رو بزرگ به نان جویِ راضی است و شب هم تنش را برای شب زنده داری بیدار می­کند. روح بزرگ وقتی مراسم عاشورا در کشور آمریکا شیعیان مقیم نیویورک هرسال، عاشورا در قسمتی از خیابان پارک «منهتن» گرد هم می­آیند و عزاداری امام حسین علیه­السّلام را در معابر عمومی و در انظار همگان برگزار می­کنند. عربها به عربی، پاکستانیها به اردو وایرانیها و افغانها به فارسی نوحه می­خوانند و مسافت نه چندان طولانی را به آهستگی و در عرض چند ساعت طی می­کنند. در پایان نیز نماز ظهر و عصر را به جماعت می­خوانند و متفرق می­شوند. جماعت در