گریه کردم و فهمیدم که اشک ریختن برای امام حسین علیهالسّلام
برای آرام شدن و آرامش یافتن نیست. برای معرفت و سربلندی و
حرکت و مسؤولیت است.
***
شایع شده
بود که تیمسارهای
ارتش شاه عصبانی هستند
و تصمیم گرفتهاند که ر اهپیمایی تاسوعا و
عاشورای 1357 را به خاک و خون بکشند. میگفتند حتی ممکن
است حمله هوایی کنند و مردم را زیر رگبار و بمب تار و مار
کنند.
امّا راهپیمایی تاسوعا با عظمت برگزار شد. هم عزاداری و نوحه
خوانی بود و هم تظاهرات و مبارزه و هم آمادگی برای فداکاری و
شهادت، حالا میفهمیدم که وقتی در آن سالهای سیاه استبداد در
دعای آخر عزاداری، نوحه خوان تکیه میگفت: خدایا یاران واقعی
امام حسین علیهالسّلام را در پناه خودت محفوظ بدار! منظورش
چه بود. من در عالم کودکی از این دعا تعجب میکردم و با
خودم میگفتم : مگر یاران امام حسین علیهالسّلام همه شهید
نشدهاند؟!
امسال ماه محرم و بهمن ماه و تاسوعا و عاشورای حسینی با
روزهای پیروزی انقلاب هم زمان شدهاند. شاید فرصتی
است برای یادآوری شباهتهای نهضت امام حسین علیهالسّلام
و حماسه انقلاباسلامی. فرصتی برای این که از خودمان
بپرسیم:«زیارت با معرفت سیّدالشهدا» چطور ممکن
است؟ یاران واقعی و پیروان و عزاداران عاشق امام
حسین علیهالسّلام چه کسانی هستند؟
راستی در این روزهای سرد زمستانی
که دل و جان ما از عشق امام حسین
علیهالسّلام گرم میشود و عزاداری
میکنیم و اشک میریزیم و
سینهزنی و زنجیرزنی میکنیم و یاد
روزهای پیروزی انقلاب را گرامی
میداریم میتوانیم با خودمان قرار
بگذاریم که تا سال آینده برای شناخت
امام حسین علیهالسّلام و نهضت کربلا و
برای شناخت حماسه انقلاب تلاش کنیم
تا بعد از یک سال بتوانیم به مرزهای
معرفت نزدیک شویم.
و لوطی مثل همین بچّهها و جوانهای بامعرفتی که میشناختم
و خیلیهاشان را در عزاداری و دسته سینه زنی و زنجیر زنی
میدیدم.
امّا وقتی آن سال ماه محرم با اوج گرفتن تظاهرات و مبارزه مردم با
رژیم شاه همراه شد، وقتی با چشمهای خودم دیدم که جوانها صبح
که از خانه بیرون میزنند با امید شهادت و برنگشتن میروند. وقتی
دیدم که پشت نردههای دانشگاه تهران اسلحۀ مأموران حکومت
نظامی به طرف دانشجویان و دانشآموزان است امّا آنها فریاد
میزنند:
«اندر آن جا که ظالم امیر است
اندر آن جا که حق سر به زیر است
اندر آْن جا که دین و عدالت
پایمال و زبون و حقیر است
راستی زندگی ناگوار است
مرگ بالاترین افتخاراست»
و بعد رگبار مسلسلهای آمریکایی و اسرائیلی بچّهها را درو کرد و
روی چمنهای دانشگاه ریخت.
آن وقت «زیارت با معرفت» برایم معنی شد.
یکی از روزهای محرم 1357 بود که از بلندگوی هیئت عزاداران
حسینی این نوحه را شنیدم:
«حسین سربازه ره دین بود
حسین قربانی آئیین بود
عاقبت حق طلبی این بود»
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 07صفحه 5