دهاتی از توابع شهر ری
قدیمترها، تهران درندشت پر از دود و ماشین و آدم و اداره و فروشگاهها، فقط دهی کوچک بوده که از توابع شهر ری به حساب میامده. پدران ما بخش بزرگی از این ده را برای دفاع در شرایط جنگی در زیرزمین ساخته بودند تا دشمنان نتوانند به آنها حمله کنند. راستش را بخواهید اکثر ساکنان تهران قدیم آدمهایی ماجراجو بودند که در شهر، سردابهای زیادی ساخته بودند. آنها در این سردابها غذا و خواروبار پنهان میکردند و وقتی هوا پس بود، دور از چشم آنهایی که ماجراجوتر بودند در این سردابها پنهان میشدند و تخمه میشکستند و خوش بودند. تهران قدیم پر از باغهای میوه بود. مخصوصاً باغهای انار، شاه عباس باغ بزرگی در تهران ساخت که در این باغ ساختمانی برای سکونت او هم وجود داشت. به علاوه شاه عباس دستور داد. درختهای چنار فراوانی را در تهران بکارند به همین خاطر در آن روزها به تهران چنارستان هم میگفتند.
در زمان ناصرالدین شاه، جمعیت تهران صد و پنجاه هزار نفر بود و چون پایتخت هر روز گسترش پیدا میکند و برج و باروها و حصارهای عهد صفوی شهر را محدود کرده بود، شاه قاجار، میرزا یوسف مستوفی الممالک، صدراعظم و میرزا عیسی، وزیر تهران، را مأمور کرد تا برای تهران نقشهای تنظیم کرده و دورآن را خندقهای جدیدی حفر کنند. این دو نفر با همکاری یک مهندس فرانسوی به نام «بهلر» و چند مهندس دیگر نقشهای برای تهران طرح کردند که در داخل محدوده این طرح چند محله و بخش قرار گرفت. مهمترین این محلات عبارت بودند از : ارگ، بازار، چال میدان و سنگلج که ارگ تهران و بعضی از ساختمانهای داخل آن یادگار دوران صفویهاند.
در سال 1267 قمری، به دستور امیرکبیر، حصار ارگ، تجدید بنا شد و کوچههای آن برای حرکتک کالسکهها و ارابهها آماده شد. به علاوه یک سال بعد در داخل ارگ، بناهای جدید به عمارتهای سلطنتی قدیمی اضافه شد و دیوانخانه گلستان را از طرف شرق، توسعه دادند.
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 13صفحه 16