سوژه طلایی
چوگو(چوب و توپ)(گوبازی):
این بازی در فضای باز در دو گروه مساوی (حداقل شش نفره) اجرا شده و ابزار آن تعدادی توپ پشمی و چوب گردی به قطر 5 سانتیمتر و طول یک متر است. دو نفر سردسته به نام «سَلار» انتخاب می شود و این دو سردسته یارگیری می کنند. نقطه ای را به عنوان محل شروع بازی مشخص می کنند و در فاصله چهل متری آن ، جایی را به نام «دَک» انتخاب می کنند. سپس به چند روش (ازجمله تر یا خشک) مشخص می کنند که کدام گروه باید بازی را آغاز کند. گروه برنده ، توپ را در اختیار می گیرد و گروه بازنده در داخل زمین جای می گیرد. از گروه بازنده یک نفر به نقطه شروع بازی که گروه برنده از آنجا توپ را پرتاب می کند ، می رود تا توپ را به زننده توپ پاس دهد. بازیکن گروه برنده که چوب در دست دارد ، باید توپی را که بازیکن گروه بازنده به لو پاس داده است ، با چوب بزند و بازیکنان گروه پایین تلاش می کنند بی آنکه توپ به زمین اصابت کند آن را در هوا بگیرند. اگر موفق شوند ، جای دو گروه عوض می شود. بازیکنی که توپ را با چوب زده است باید بلافاصله با حالت دویدن خود را به «دَک» برساند و برگردد. در این فاصله افراد گروه پایین که توپ را به دست آورده اند ، سعی می کنند لو را بزنند که اگر موفق شوند ، جای دو گروه عوض می شود. ولی اگر گروه دیگر از اعضای همان گروه می رسد که توپ را با چوب بزند. (همانطور که می بینید ورزش بیس بال از این بازی قدیمی ایرانی گرفته شده است.)
چوب بازی (ترکه بازی)
این بازی در مجالس جشن و عروسی اجرا می شود. ابزار بازی یک عدد چوب بلند و کلفت 2 یا 3 متری ، یک عدد چوب کوتاه و نازک ، طبل و شیپور است. بازی بدین صورت است که طبل و شیپور نواخته می شود و دو بازیکن به میدان می آیند. یکی چوب بلند و دیگری چوب کوتاه را در دست می گیرد. برای گرم شدن ، مدتی حرکات نمایشی انجام می دهند. پس از آن بازیکنی که چوب بلند در دست دارد آن را در زمین فرو می کند و دیگری سعی می کند با چوب کوتاه خود ، به پای او بزند و بازیکن مقابل طبعا جاخالی می کند. هرگاه چوب به پای بازیکن بخورد ، بازیکنی که چوب را زده ، چوب بلند را تصاحب می کند و با آن به بازی ادامه می دهد ، در غیراینصورت بازی به همان شکل ادامه می یابد. این بازی گاه رنگ خشونت به خود می گیرد ولی آنچه مورد تشویق حضار قرار می گیرد ، بیشتر حرکات زیبای طرفین است نه عملیات خشن آنها.
بازیهای محلی چوبکی
چوب ، در بازیهای محلی نقش مهمی داشته و دارد. در اینجا به اختصار به چند بازی اشاره می کنیم که شما هم می توانید بنا بر فضایی که در اختیار دارید آنها را با دوستانتان انجام دهید.
کلی بازی (الک و دولک)
ابزار و وسایل بازی اینهاست : دو تکه چوب کوچک و بزرگ به اندازه های 30 سانتی متر و یک متر ، چاله کوچکی برای قرار دادن چوب کوچک روی آن (ممکن است با دو تا آجر چاله دست شود که دو آجر را در فاصله 30 سانتی متری قرار می دهند و چوب کوچک را روی آنها قرار می دهند).
نحوه شروع بازی :
دو گروه شرکت کننده بین خود قرعه می گذارند که کدام یک بازی را شروع کنند. برای این کار هرکدام از گروهها چوب کوچک را روی چوب بزرگتر می گذارد و پرتاب می کند. هرکدام از گروه ها که چوب را به فاصله بیشتر پرتاب کند ، بازی را شروع می کند. نفر مقابل (حریف) چوب را از فاصله ای که پرتاب شده به طرف گود می اندازد. در همین حال رقیب با چوب بزرگ سد راه آن می شود و در صورت امکان و برخورد چوب کوچک به چوب بزرگ دوباره آن را پرتاب می کند و بعد مسیر چوب کوچک تا گودال ، را با چوب بزرگ اندازه می گیرند و اگر اندازه ها به مقداری که در اول بازی شرط کرده اند نرسید ، گروه اول برنده می شود. اما اگر فاصله چوب کوچک تا گودال کمتر از اندازه چوب بزرگ باشد ، گروهی که بازی را شروع کرده ، می سوزد و گروه بعد بازی را شروع می کند. اگر اندازه ها به حد نصاب شرط نرسد دوباره بازی را ادامه می دهند و همینطور از دنباله عدد فاصله ها شمارش می کنند.
جایزه بازی :
برای جایزه ، نفر برنده ، دوباره چوب کوچک را روی چوب بزرگ قرار می دهد و به نفر بازنده می گوید بازی ما هری هری (مقصود این است که چند بار با چوب بزرگ چوب کوچک را در هوا پرتاب کند) نفر بازنده مثلا می گوید «دو بار با هر چی بزنی» که نفر برنده با چوب بزرگ ، چوب کوچک را در هوا بطور مرتب می زند و شمارش می کند تا زمانیکه چوب کوچک روی زمین نیافتد ادامه می دهد. تعداد ضربات که به چوب کوچک خورده به همان تعداد چوب کوچک را در فاصله های مختلف پرتاب می کند. در این صورت است که نفر بازنده باید چوب کوچک را بردارد و با یک نفس بگوید : «هماقلی بدو» تا برسد به گودال. هرجا که نفس را خالی کند ، باید از اول با نفر دوم ادامه بدهد. تعداد بازیکنان در این بازی، 2 نفر است و ممکن است به چهار نفر نیز برسد.
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 23صفحه 17