مجله نوجوان 33 صفحه 14

هنر هنر موسیقی پاپ تلفیقی ، امیدوار به آینده علی شیرازی موسیقی پاپ تلفیقی همان طور که از نامش پیداست ، به مخلوطی از موسیقی پاپ و موسیقی کشور خودمان گفته می شود که البته در طول این چند دهه نغمه ها و آهنگهای زیادی به غیر از این دو را نیز در خود جای داده است. از ابتدای ورود موسیقی غربی به ایران و علمی شدن آموزش و تولید این هنر در ایران ، در نتیجه کوششهای کلنل وزیری و روح الله خالقی ، خیلی از تصنیفها ، آهنگ ها و دیگر قطعات موسیقی اصیل ایرانی با ارکسترهایی که به صورت توامان ، سازهای ایرانی و فرنگی را در خود جای می داد ، اجرا شد. کمی بعدتر چند تن از هنرمندان این رشته از جمله افرادی که در خارج از کشور درس موسیقی خوانده بودند به همراه چند تن از اقلیت های مذهبی و به ویژه هموطنان ارمنی تبار به مرور ، پایه های موسیقی پاپ محض را در کشورمان کار گذاشتند. با معرفی و رونق گرفتن این نوع موسیقی در کشور و همچنین رونق گرفتن فیلم های فارسی که در آنها همواره از چند ترانه و تصنیف استفاده می شد ، به مرور سبکی در موسیقی ایرانی به وجود آمد که بعدها به موسیقی پاپ تلفیقی معروف شد. در این نوع موسیقی با استفاده از فصل مشترک نغمه های موسیقی دستگاهی و ریتم های ایرانی و غربی ترانه ها و تصنیف هایی تولید می شود که اشعار آن نیز بیشتر با کلمات عامیانه سروده شده است. این نوع موسیقی با بهره گرفتن از نغمه ها ، ملودی ها و ریتم های عربی ، ترکی ، استانبولی ، افغانی و هندی در ادامه کار خود دچار مشکلات جدی شد و از مسیر اصلی اش منحرف گردید و مدتی نیز از آن با عنوان موسیقی کوچه بازاری نام برده می شد. این موسیقی با همه شاخ و برگهایش چند سال به طور کامل به حاشیه برده شد تا اینکه با رواج موسیقی پاپ در نیمه دوم دهه هفتاد در داخل کشور ، خوانندگانی نظیر محمد اصفهانی ، مجید اخشابی و ... در بین مردم گل کردند و حتی در پایان یک سریال نوروزی به نام خوش رکاب ، ترانه ای پخش شد که مدتی ورد زبان مردم بود (یا ضامن آهو) آسیب کلی این گونه از موسیقی پاپ بدون شک ، همان راه یافتن نغمه ها و ریتم های کشورهای همسایه به آن است و مزیّتش بی هیچ تردیدی استفاده از نغمه های موسیقی دستگاهی خودمانی است ، چرا که موسیقی پاپ تلفیقی ، بیشتر از هرچیزی علاوه بر ساده بودن شعر ترانه بر ملودیک بودن آهنگ تاکید می کند. صداهای خوانندگان نیز بیشتر رگه هایی از آواز ایرانی دارد تا آواز پاپ و کلاسیک ، اما به هرحال فیگورها و تاکیدهای خوانندگان عربی و ترکی استانبولی نیز به این نوع آواز راه یافته است. بعضی از خوانندگان در این کار تا به آنجا پیش رفته اند که مثلا شخصی مثل چنگیزحبیبیان که در مرکز موسیقی صدا و سیما مشغول به کار است ، در کاست هایش همیشه چند ترانه مو به مو مثل خواننده های معروف کشور ترکیه اجرا می کند. موسیقی پاپ تلفیقی یک شاخه دیگر نیز در این ده ، پانزده سال پیدا کرده که البته حال و هوای جدی تر و کلاس خاص خود را دارد. در این شاخه که بیشتر توسط جوانان تحصیلکرده و علاقه مندان جدی هر دو موسیقی اصیل ایرانی و پاپ پا گرفته است ، بیشتر شاهد کارهای نو و تجربه های تازه و حتی بی کلام در به هم آمیختگی سازها و نغمه های ایرانی و خارجی به لحاظ فنی و علمی بوده ایم که هنوز این کار در ابتدای راه است و هنوز آنچنان که باید و شاید جایگاهی در میان مردم پیدا نکرده و چشم به آینده دارد. نوجوانان دوست