مجله نوجوان 33 صفحه 32

طنز بیماری های مزمن ورزشی پهلوان پنبه پنداری پزکی 4(پ) یا چهار پ علی حاجتیان یکی از بیماری های رایج در میان ورزشکاران (به خصوص کشتی گیران حرفه ای و غیرحرفه ای) بیماری حاد و مسری و خطرناک چهار «پ »است. بیماران این مرض!! خودشون رو پهلوون همه عالم می دونند و به قول خودشون؛ به عالم و آدم باج نمی دن و همیشه موقع راه رفتن دو تا دستشون به قاعده 30 تا 40 سانت (حدود 1 تا 5/1 وجب یا به عبارتی یک چارک) از کلیه هاشون فاصله داره. البته این مطالب به خودی خود بد نیست. چون اولا : اگه کلیه هاشون ناگهانی و یهو بزنن رو ترمز ، دستها هم فرصت دارند خودشون رو کنترل کنند و جلوی تصادف رو بگیرن (باور ندارید از راهنمایی و رانندگی ، راهنمایی بخواید) دوما : در صورتی که بچه محلها و رفقا بخوان هندونه زیر بغل طرف بذارن می تونن ابعاد هندونه مناسب رو اندازه گیری کنن و بعدش هم خشاب گذاری به راحتی انجام می گیره. اما یه عیب کوچولو موچولو هم داره که عرض می کنم. (نگید نگفت ها!!) عیبش اینه که عبور بیمار از کوچه های آشتی کنان (کوچه های تنگ و باریک سابق!) منجر به درگیری می شه و ممکنه پشت دستها (به خصوص از مچ به پایین و از مچ به بالا!) خراش برداره و زخمی بشه. ضمنا اگر زنگ در خانه های آن کوچه (کوچه فوق الذکر آشتی کنان سابق) در ارتفاع استاندارد نصب نشده باشد احتمال آلودگی صوتی (به صدا در آمدن زنگ خانه ها) وجود دارد. خب بگذریم ، داشتم می گفتم. این میکروب (همان چهار «پ») در عنفوان کودکی !! به سلولهای بنیادین مغز کودک حمله می کنه و او را تبدیل به بیمار می کنه و بیماری اولین تجلی بیماری خودش رو در مهمونی های خانوادگی به نمایش می گذاره. معمولا بیمار در این مهمونای جوگیر می شه و با پهن کردن یک تشک (یک نفره یا دونفره یا سه نفره و ...) سه صورت پیدا می کنه : صورت اول : پسردایی یا پسرخاله و .... از اون کوچیک تر و ضعیف تر هستند و حسابشون رو می رسه و بیماری در اون تقویت می شه. صورت دوم : پسردایی و پسرخاله و ... از اون بزرگ تر و قوی تر هستند و می خواهند حساب بیمار را برسند که این صورت خودش دو حالت داره : حالت اول : بیمار با توسل به گاز گرفتن دست و پا و دیگر عناصر بدنی !! فامیل موفق به ارضای حس پهلوانی خود می شه و وضعیت صورت اول تکرار می شه. حالت دوم : بیمار حتی با توسل به مراحل اول موفق نمی شه و اون وقت اشک دم مشک رو روانه دشت گونه می کنه و بلند بلند مامان و باباش رو صدا می زنه. این بیماری در کتاب دم موش (دایره المعارف مرضهای ورزشی شناسی) به نام «چهار پ» یا «پِ پِ پِ پِ» ثبت شده است (پهلوان پنبه پنداری پزکی) و آن را جزو بیماری های مسری دانسته اند که گروه هدف آن کشتی گیران در همه سنین هستند. حکایت : چهار «پ» ای را گذر به جنگلهای دورافتاده ماموتی دید زَفت و گندآلو! او را گفت : پایه ای کشتی بگیریم. ماموت خندید. چهار «پ» ای گفت : نخند! پایه ای یا نه ای؟!! ماموت را خشم آمده خرطوم در پنجه مردک انداخت و او را فروکوفت. چهار «پ» ای از جا برخاست و گفت مثل اینکه امروز را پایه نیست یک روز دیگر می آیم!!. شاهد مثال : شیر جنگل هم که باشه شیر پاکش می کنم اگه گودزیلا باشه روی تشک نوجوانان دوست