مجله نوجوان 36 صفحه 29

علمی مرجان خوارزمی لویی پاستور در یکی از روزهای سال 1885 مادری پسر 9 ساله اش را در آغوش گرفته بود و به سوی آزمایشگاه لویی پاستور ، شیمیدان معروف فرانسوی می برد. سگ هاری ، دو روز قبل پسرک را گاز گرفته بود. در آب دهان سگ هار موجودات ریزی به نام ویروس هاری وجود دارند و کسی که سگ هار او را گاز گرفته است ، به بیماری کشنده ای به نام ئیدروفوبی دچار می سازند. بیمار مبتلا به هاری در آن دوران به تدریج و با مرگی دردناک از بین می رفت. پاستور سالها سعی کرده بود تا طرز جلوگیری از بیماری ئیدروفوبی را یاد بگیرد. او از این بیماری منتفر بود به خصوص به خاطر اینکه زمانی که 8 ساله بود ، هشت نفر در دهکده شان پس از آنکه گرگها گازشان گرفته بودند از میان رفته بودند. پاستور هنوز فریادهای هراسناک و پردرد آنها را از یاد نبرده بود. پاستور صدها آزمایش مختلف انجام داده بود که بسیاری از آنها خیلی خطرناک بودند چون سر و کارش با سگهای آلوده به ویروس بود. او سرانجام برای مشکل خود راه حلی یافت. مقداری از ویروسهای سمی را ضعیف کرده سپس با آنها مایعی به نام واکسن ساخت و آن را به سگ سالمی تزریق کرد. بعد از 14 بار تزریق واکسن ، سگ در برابر بیماری ایمنی پیدا کرد یعنی حتی اگر سگ هاری گازش می گرفت به بیماری مبتلا نمی شد. البته این کشف قابل توجهی بود ولی پاستور هرگز آن را روی انسان آزمایش نکرده بود ، شاید این آزمایش منجر به مرگ پسر کوچک می شد. اما بدون این واکسن ، پسرک که ژوزف مایستر نام داشت حتما می مرد. بنابراین پاستور درمان را آغاز کرد و به مدت ده روز هر روز ترکیب قوی تری را به کار برد ، در کمال شگفتی پسرک به جای اینکه به هاری متبلا شود رو به بهبود نهاد. البته این کشف ، بزرگترین کار پاستور نبود بلکه او در طول سی سال تلاش نام خود را به عنوان یکی از نامدارترین دانشمندان فرانسه ثبت کرده بود. لویی پاستور در سال 1822 به دنیا آمد و فرزند یک نظامی از لشگر ناپلئون بود او پس از دوران دانشکده برای کار به یک آزمایشگاه شیمی رفت. استاد جوان شیمی خیلی زود متوجه شد که بیش از شیمی به زیست شناسی علاقه مند است او پس از ساعتها دقت در پشت میکروسکوپ ، متوجه موجودات ریزی به نام باکتری شد. در آن روزگار در فرانسه بیماری وحشتناکی به نام وبای مرغان ، میلیونها جوجه را کشتار می کرد. مرغدارها از پاستور کمک خواستند و او به جستجوی باکتریهایی پرداخت که ممکن بود عامل پیدایش این بیماری باشد ، می توان یقین کرد که او این باکتریها را در خون جوجه ای بیمار ، شناور یافت. پاستور بعد از ضعیف کردن باکترهای آنها را به جوجه های سالم تزریق کرد. از آن به بعد محل بود که جوجه مایه کوبی شده دچار وبای مرغان شود با این حال پاستور کاشف عمل مایه کوبی (واکسیناسیون) نبود. سی سال پیش از تولد پاستور یک دانشمند انگلیسی به نام ادوارد جز ، نخستین کسی بود که با موفقیت پسربچه ای را علیه بیماری آبله مایه کوبی کرد. اما پاستور نخستین کسی بود که باکتری عامل بیماری وبا را کشف کرد. بعد ار آن پاستور کوشید تا گاوها و گوسفندهای مبتلا را درمان کند ولی می توانست آنها را از گرفتار شدن به بیماری باز دارد. او گوسفندها را با باکتری ضعیف شده سیاه زخم مایه کوبی کرد و در واقع این مایه کوبی گوسفند را به سیاه زخم سبکی دچار می کرد ، این بیماری آن قدر سبک بود که حتی گوسفندان احساسش نمی کردند. اما بعد از آن هرگز سیاه زخم نمی گرفتند. لویی پاستور در سال 1895 ، نزدیک 73 سالگی در حال خواب زندگی را بدرود گفت. این دانشمند بزرگ بی شک به آرزوی خود که خدمت به پیشرفت و خیر بشریت بود رسیده بود. نوجوانان دوست