مجله نوجوان 118 صفحه 14

- این زنگ به دو منظور نواخته می‏شود، یکی برای احترام گذاشتن به ورود پیشکسوتان، مهمانان و کلاً افرادی که به تشخیص مرشد و یا صاحب زورخانه، قابل احترام هستند، البته تعداد نواختن زنگ هم بستگی به ارزش اشخاص دارد و دوم اینکه وقتی مرشد بخواهد شروع و پایان یک حرکت ورزشی را اعلام کند. مثلاً اینکه زمان میل گرفتن به پایان رسید و حالا وقت کبّاده است. * این روزها، نوجوانان برای اینکه به یک فرم بدنی خاص برسند یا برای اینکه ظاهری قوی هیکل داشته باشند، به ورزشهایی مثل بدنسازی روی می‏آورند. آیا ورزش باستانی نوجوانان را برای رسیدن به چنین فرمی راضی می‏کند یا خیر؟ - البته هر ورزشی استیل خاص خودش را دارد، ورزش باستانی هم اگر صحیح انجام شود و تغذیه مناسب باشد، مطمئناً جوابگو خواهد بود. ضمن اینکه یک سری شیرین کاری و حرکات نمایشی و پهلوانی هم در ورزش زورخانه‏ای هست که جذابیت خاص خودش را دارد. * در پایان اگر خاطره‏ای جالب به یاد دارید، برای نوجوانان بیان کنید؟ - یادم هست در برنامه‏ای، در یکی از تالارها بودیم و من برنامه‏ام را شروع کرده بودم و ضرب می‏زدم. ناگهان با صدای صلوات حضّار، چشمم به مرحوم تختی افتاد. بلافاصله زنگ را زدم و شروع کردم به خواندن: «جهان پهلوان تختی نامدار که هست از برای جهان افتخار» پس از پایان مراسم، پهلوان تختی کنارم آمد و شاخه گلی به من داد و آرام در گوشم گفت: «مرشد، دیگر برای من نخوان» با تعجب پرسیدم: «چرا؟» گفت: «تا زمانی که نام و یاد مولا علی علیه السّلام هست، من که هستم؟» هیچگاه این همه افتادگی را از یاد نمی‏برم. مرشد شیرخدا، در پایان یک بار دیگر ما را مهمان صدای گرم خود کرد و ضربش را که ادعا می‏کرد همیشه هوایش را دارد و هیچگاه نمی‏شکند، در آغوش گرفت و با نوازش ضرب این بیتها را خواند: «از روز ازل جلوۀ حق روی علی بود چشم همه طاهر نظران سوی علی بود آن راز خدایی که نهان بود به خلوت وز پرده در افتاد برون روی علی بود. ورزشکاران، جوانمردان، همگی خوش آمدید، صفای قدمتان، به محمد صلوات.»