این فیلم به تصویر کشیده میشود در کنار صحنههایی از نماز خواندن آنان، مرتبط کردن صحنۀ استفاده از مواد مخدر در بخش ژاپنی فیلم با صحنهای که پیرزن مسلمان برای تسکین درد زن آمریکایی او را وادار به استفاده از نشئهجات میکند و در ادامهباخواندن سورۀ مبارکۀ حمد قصد التیام بخشیدن به درد او را دارد همگی نشانۀ این است که هر چه بدبختی در جهان منتشر میشود از ناخودآگاه تروریست مسلمانان و شرقیهاست؛ چه خودشان بخواهند و چه نخواهند.
شاید در لایههای زیرین قصدی جز این وجود داشته باشد ولی زجّه زدن برادپیت معصوم و دربهدریاش در کوچههای نیمه ویران شهری کهمحکومبه زمینگیر شدن در آن است به بینندۀ غربی اجازه نمیدهد به چیزی جز این بیندیشد.
تنها چیزی که شاید بتواند تا قدری کار گونزالس را توجیه کند این است که خود او نیز یک رنگین پوست است.
البته گذشته از بُعد مفهومی فیلم باید از کارگردانی
و تکنیک حساب شدۀ فیلم تقدیر کرد. بازی شگفت انگیز برادپیت و کیت بلانچت و حتی بازیگران محلّی بر قدرت تکنیکی فیلم بسیار افزوده است و مطمئناً این اثر را از آثار ماندگار خواهد کرد ولی باهمۀاین مسائل که شاید درباب زیبایی فیلم بتوان گفتبازهم نمیتوان
صحنههایی را
فراموش کرد که
با چاشنی چرک
و کثافت به
تخریب احساس
لطیف رنگین
پوستان پرداخته است. از آن جمله میتوان به صحنههایی از
جشن عروسی در مکزیک اشاره
کرد که در آن، دو کودک
سفیدپوست مرعوب خشونت بیمورد مکزیکی شدهاند یا در
صحنۀاعترافگرفتنازمراکشیها، بازپرسمراکشیکهمردی موقّر به
نظر میرسد با خشونتی بیجا و اغراق شده از متهمّان اعتراف میگیرد
یا در صحنهای که قرار است
اوج احساسات دختر ژاپنی
به نمایش در بیاید با
ترفندهای ظریف دکوپاژ با
صحنهای چندش آور مواجه
میشویم. در نهایت صحنۀ
کشته شدن پسر مراکشی که
بسیار تکان دهنده است و با
گریۀ بد حالت پدر و ریخته
شدن آب دهان به صحنهای
کثیف تبدیل میشود این
در حالی است که آمریکایی
قهرمان فیلم در بدترین حالتها
نیز استوار، قابل اعتماد و دوست
داشتنی به نمایش در میآید.
شاید این فیلم به طعنه کلّ جریان تروریسم را یک سوء تفاهم تبلیغاتی مطرح کند ولی آن قدر این طعنه کم رنگ
است که جز بینندۀ هوشمند ایرانی کسی متوجه آن نخواهد شد.
به هر حال باید گفت که جادوی سینما در دست جادوگرانی است که بی هیچ نیّت خیری قصد توسعۀ سلطۀ خود را دارند و باید موظب دشمنی آنها با اسلام بود.
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 118صفحه 7