مهربانی به خاطر خدا
به خاطر دارم که حاج اسماعیلی دولابی در تفسیر مفهوم ولایت فرمودند که بین دو دوست
آن کس که محّبت بیشتری نسبت به دیگری دارد، مولاست و آنکه محّبت کمتری به
دیگری دارد عبد است.
خدا مهربانترین است و به جز رسول رحمت و خاندان او که پیام آوران رحمت خداوندند
چه کسی میتواند بندگان خدا را تا ایناندازه دوست داشته باشد؟
و پس از معصومین، مهربانی شیوۀ آن دسته از بندگان خداوند است که دل را آیینۀ جمال
اهل بیت پیامبر صلّی الله علیه و آله ساختهاند و نور حقیقت، سینههایشان را از نور رحمتی که
خاص خداوند است سرشار میکند. امام ما از این دسته بود و مهربانی او از دریای بیکران
رحمت خداوند سرچشمه میگرفت و مگر میشود دلی به بی نهایت وصل باشد و بی نهایت
نباشد؟
امام ما بی نهایت مهربان بود چرا که دیگران را به خاطر خدا دوست میداشت و مهربانی او
نیز مثل تمامی ابعاد شخصیّت والای آن بزرگوار ریشه در اخلاص داشت.
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 137صفحه 10