مجله نوجوان 163 صفحه 15

حامد قاموس مقدم انسان اولیه کم کم متوجه نیروهایی شد که اسباب نیازهای معیشتی او را فراهم می­کردند. بنابراین برای تشکر و قدردانی از این نیروها از خودش عکس­العملهایی نشان داد. مثلاً با چرخیدن به دور آتش احساس قدردانی خود را به آتش نشان می­داد. این حرکات غریزی کم کم با تکرارهای متوالی شکل منسجم­تری به خود گرفت و به صورت یک آیین مطرح شد. البته این قضایا یک شبه اتفاق نیفتاد بلکه هزاران سال طول کشید. زندگی انسان اولیه از دو قسمت وابسته به همین تشکیل می­شد؛ یکی متافیزیک که از نظر او نیروهایی غیبی بود و مایحتاج روزمره­اش را فراهم می­کرد و دیگری هنر که در حقیقت همان مناسک و آیینهایی بود که بشر اولیه برای تشکر و قدردانی از آن نیروها انجام می­داد. اینگونه شد که هنر از دل زندگی روزمرة بشر بیرون آمد و به جزء جدا نشدنی زندگی او تبدیل شد. در واقع شعر، موسیقی، رقص، مجسمه سازی و هر چیزی که امروز به عنوان هنر شناخته می­شود از نخستین جلوههای به وجود آمدن این دیدگاه است که بشر اولیه خود را ملزم به قدردانی از نعمتهایی که در اختیارش بود، می­دانست. پایکوبی و دست افشانی او هم که در نیایشها و مراسم آیینی انجام می­داد، از این دست است. ادامه دارد...