حامد قاموس مقدم
انسان اولیه کم کم متوجه نیروهایی شد که اسباب نیازهای معیشتی او را فراهم میکردند. بنابراین برای تشکر و قدردانی از این نیروها از خودش عکسالعملهایی نشان داد. مثلاً با چرخیدن
به دور آتش احساس قدردانی خود را به آتش نشان میداد.
این حرکات غریزی کم کم با تکرارهای متوالی شکل منسجمتری به خود گرفت و به صورت
یک آیین مطرح شد.
البته این قضایا یک شبه اتفاق نیفتاد بلکه هزاران سال طول کشید.
زندگی انسان اولیه از دو قسمت وابسته به همین تشکیل میشد؛ یکی متافیزیک که از نظر او
نیروهایی غیبی بود و مایحتاج روزمرهاش را فراهم میکرد و دیگری هنر که در حقیقت همان
مناسک و آیینهایی بود که بشر اولیه برای تشکر و قدردانی از آن نیروها انجام میداد.
اینگونه شد که هنر از دل زندگی روزمرة بشر بیرون آمد و به جزء جدا نشدنی زندگی او تبدیل
شد.
در واقع شعر، موسیقی، رقص، مجسمه سازی و هر چیزی که امروز به عنوان هنر شناخته میشود
از نخستین جلوههای به وجود آمدن این دیدگاه است که بشر اولیه خود را ملزم به قدردانی از
نعمتهایی که در اختیارش بود، میدانست.
پایکوبی و دست افشانی او هم که در نیایشها و مراسم آیینی انجام میداد، از این دست است.
ادامه دارد...
مجلات دوست نوجوانانمجله نوجوان 163صفحه 15