مجله نوجوان 163 صفحه 32

نوشتههای شما مونا حیدری دیوار نامرئی یه روز یه دانشمند یه آزمایش جالب انجام داد. اون یه آکواریوم شیشه­ای ساخت و اونو با یه دیوار شیشه ای دو قسمت کرد. تو یه قسمت یه ماهی بزرگترانداخت و تو قسمت دیگه یه ماهی کوچیکتر که غذای مورد علاقة ماهی بزرگه بود. ماهی کوچیکه تنها غذای ماهی بزرگه بود و دانشمند به اون غذای دیگه­ای نمی­داد. اون برای خوردن ماهی کوچیکه بارها و بارها به طرفش حمله می­کرد اما هر بار به یه دیوار نامرئی می­خورد. همون دیوار شیشه-ای که اونو از غذای مورد علاقش جدا می­کرد. بالاخره بعد از مدتی از حمله به ماهی کوچیکه منصرف شد. اون باور کرده بود که رفتن به اون طرف آکواریوم و خوردن ماهی کوچیکه کار غیر ممکنیه. دانشمند شیشة وسط رو برداشت و راه ماهی بزرگه رو باز کرد اما ماهی بزرگه هرگز به سمت ماهی کوچیکه حمله نکرد. اون هرگز قدم به سمت دیگة آکواریوم نذاشت. میدونید چرا؟ اون دیوار شیشه­ای دیگه وجود نداشت اما ماهی بزرگه تو ذهنش یه دیوار شیشه­ای ساخته بود. یه دیوار که شکستنش از شکستن هر دیوار واقعی سخت­تر بود. اون دیوار باور خودش بود. باورش به محدودیت، باورش به وجود دیوار، باورش به ناتوانی. ما هم اگه خوب تو باورهای خودمون جستجو کنیم، کلی دیوار شیشه­ای پیدا می­کنیم که نتیجة مشاهدات و تجربیاتمونه و خیلیهاشون هم اون بیرون نیستن و فقط تو ذهن خود ما وجود دارن.