مجله نوجوان 163 صفحه 31

افسون حضرتی فرهاد مجیدی گلزن تیم فوتبال استقلال تهران می­گوید: « قبل از اینکه در فوتبال امارات شاغل شوم هر وقت که گل می­زدم به یاد پدر بزرگم می­افتادم. چون ایشان بسیار به فوتبال علاقه داشت و همیشه من و فرزاد برادرم را به این کار تشویق می­کرد. با فوت پدر بزرگم در تمام بازیها و بعد از به ثمر رساندن گل، این احساس را داشتم که ایشان را خوشحال کرده­ام. زمانی هم که در فوتبال امارات مشغول شدم، بعد از هر گل به یاد استقلال و دوری از وطن و برادرم دستم را روی قلبم می­گذاشتم. بازیکنان تیمهای عربی معمولاً بعد از گل می­گویند: «مبروک» اما الان که مجدداً در استقلال بازی می­کنم،بعد از گل جیغ می­کشم و با سایر بازیکنان خوشحالی می­کنم. مسابقه هم که تمام می­شود فرزاد زنگ می­زند و خسته نباشید می-گوید.» حمید استیلی مربی پرسپولیس و بازیکن سابق تیم ملی فوتبال کشورمان که گل به یاد ماندنی­اش به تیم ملی فوتبال آمریکادر جام جهانی 1998 فرانسه در خاطرهها ماندگار است، می­گوید: «بعد از گل فقط جیغ می­کشیدم. بعد از مسابقه که فیلم بازی را تماشا کردم متوجه شدم که گریه هم می­کردم. هر کدام از بازیکنان که نزدیک می­شدند، فقط فریاد می­زدند.» علی دایی سر مربی تیم ملی می­گوید: «من همیشه بعد از هر گل خدا را شکر کردم چون همیشه حمایتها و کمکهای او باعث شده که موفق باشم. الان هم که روی نیمکت هستم وقتی بازیکنانم گل می­زنند و به سمتم می­آیند از آنها تشکر می­کنم چون می­دانم که چقدر فشار و استرس را تحمل کردهاند.» سعید رمصانی بازیکن تیم فوتبال استقلال اهواز و داماد ناصر حجازی می­گوید: «تا به حال چندین مرتبه هنگامی که ناصر خان مربی تیم رو به رو بودهاند به تیمشان گل زده­ام. بیشتر از اینکه خوشحال شوم، ناراحت شدم! اما ایشان هم به خوبی با این مسأله برخورد کردند. در فوتبال حرفه­ای این مسائل اجتناب ناپذیر است. یک مرتبه هم تولد پسرم بود خیلی دوست داشتم روز تولدش گل بزنم که شکر خدا این اتفاق افتاد. امیدوارم روزی پسرم نیز این لحظهها را تجربه کند. چون خیلی به فوتبال علاقمند است.»