مجله نوجوان 181 صفحه 12

عبدالجبار کاکایی مثلاً سفرنامه هند پارۀ دوم دو گروه شدیم برای دو منظور، گروهی را دکتر اختر مهدی برد به دانشگاه جی نیو، گروهی را دکتر چهندر شکر به دانشگاه دهلی. آشنایی مختصری در حد معارفه و طرح آرزو‏ها و خواسته‏ها حاصل شد. زبان فارسی در هند مثل زبان هندی در ایران غریب است و پروفسور‏های زبان فارسی بعضاً نوه یا فرزند بازرگانها یا تجّار قدیمی هستند که فارسی را نه از مدرسه که به تربیت خانوادگی آموخته‏اند. در واقع نسل جدید آموزش مصادف با انزوای زبان فارسی و یکّه تازی انگلیسی و ترک تازی عربی شده است. شیشۀ ماشین مثل مونیتوری است که به صورت زنده تصاویری را از سطح شهر نشان می‏دهد. نمایش عواطف خواهندگانِ خیابانی، گرسنگان خواب‏آلودِ پیاده‏رو‏ها، توفان رنگ‏های روشنِ روسری‏های کشمیری و لباس‏های پنجابی، پوست‏های تیرۀ آفتاب خورده، ماشین‏های کوچک و نقلی، زندگی‏های بی‏سقف و آزاد و به قول خالق مومن رخوت : «این عادلانه نیست». برنامۀ دیدار روز اول تعیین شد. قلعۀ سرخ دهلی. حوزۀ حکمران سلاطین گورکانی که با غلبه بر ترکهای قراختایی و هندو‏ها قلمرو امپراطوری وسیع بابری را بنیان نهاده بودند. با لیاقت‏ترینشان اکبر شاه بود و متشرع­ترینشان اورنگ زیب. اورنگ زیب کسی مثل شاه سلطان حسین خودمان بود. دستمزد پادشاهی‏اش حاصل استنساخ قرآن بود. همایون و جهانگیر هم پُر بدک نبودند.اما اورنگ زیب مثل اغلب شاهزاده‏های بی‏رحم، پدر را به بند کشید و حکومت را در دست گرفت. ابنیۀ تاریخی هند، حاصل معماری مغول‏زاده‏هاست که رفته رفته با معماری شکوهمند عصر صفوی آمیخته شده است و در تاج محل نمایشی از این آمیختگی به چشم می‏آید. رد فورد یا قلعۀ سرخ با مسجد موتی و سه عمارت سلطانی و محوطه وسیع