مجله نوجوان 181 صفحه 30

افسون حضرتی رضا زاده: رضا زاده‏های دیگری تربیت می‏کنم دو-سه هفته قبل زمانیکه با حسین رضا زاده تلفنی گفتگو کردم در اردبیل در حال انجام تمرینات سخت و سنگین بود و تلاش می‏کرد تا بتواند سومین طلای المپیک را از آن خود کند. مصاحبه آمادۀ چاپ بود که ناگهان ورق برگشت و به توصیه پزشکان، وی از حضور در المپیک منع شد و حتی از دنیای قهرمانی هم خداحافظی کرد. خبر خیلی ناگهانی و باور نکردنی بود ولی آنچه که رادیو و تلویزیون اعلام کردند و خبرگزاری‏ها منتشر کردند گویای این واقعیت بود که کاروان ورزشی ایران در المپیک پکن از یک مدال خوش آب و رنگ بی‏نصیب ماند. بنابراین دوباره با وی گفتگو کردم تا از «زیر و بم» موضوع مطلع شوم: چرا چنین تصمیمی گرفتید؟ ببینید من 15 سال است که ورزش قهرمانی انجام می‏دهم. مدالهای طلای مختلف از بازیهای جهانی و المپیک دارم. رکوردهای بسیاری را جابه جا کردم. زمان خداحافظی رسیده بود. ولی در گفتگو چند هفته قبل مشغول تمرین بودید؟ بله تلاش می‏کردم که به شرایط ایده­آل برسم ولی شبها از درد و ناراحتی خواب راحت ندارم. قند خونم خیلی بالاست و پزشکان اعلام کردند که سلامتی‏ام در خطر است. منطق حکم می‏کرد که به سلامتی‏ام فکر کنم. چرا زودتر اعلام نکردند که به سلامتی‏تان آسیب بیشتری وارد نشود؟ اصرار خودم بود. خیلی دوست داشتم که سومین طلای پیاپی المپیک را هم کسب کنم. پزشکان هم نگران شرایطم بودند و حتماً الان خیلی شرایط بغرنجی دارم. برای همیشه ورزش قهرمانی را کنار گذاشتید؟ بله، چون همیشه در مسابقات بین­المللی شرکت می‏کردم در حال حاضر امکانش نیست. ممکن است تصمیمتان را عوض کنید؟ (مکث) فکر کنم باید بیشتر به سلامتی‏ام توجه کنم. من فقط 30 سال دارم و خیلی زود است که ناتوان شوم.