مجله نوجوان 186 صفحه 27

آفتابه لگن یک کم ولی شام و ناهار، کُلّی بدون احساس کره‏ای­ها، قنبری توانست حسّی مضاعف را به سریال تزریق کند. در کنار آن، لیپ سینک یا همان همخوانی کلام گویندگان و دهان بازیگران به خوبی رعایت شده بود. قنبری همچنین با تیپ‏سازیهای مناسب و مختلف، فضای زیبایی را در سریال ایجاد کرد و به همین طریق احساسات و بازی بازیگران را نیز برجسته‏تر کرد. او از توانایی گویندگانش در این تیپ‏سازیها استفادۀ مناسبی کرده است و گاه چند نقش اصلی را به عهدۀ یک گوینده گذاشته است و حتی با توجه به تغییر لحن آنها این صداها قابل شناسایی نیست. خود قنبری هم به جای یکی از کاراکترهای اصلی حرف زده است و هم به جای یکی از کاراکترهایی که در همان ابتدا از سریال خارج شد. اینگونه دوبله ‏ها باعث می‏شود که بینندگان بیشتر و بهتر جذب سریالها بشوند و با یک ترجمۀ مناسب بتوانند لذّت مضاعفی از تماشای یک سریال ببرند و البته قدر زحمات گویندگان و دوبله‏ها را نیز خواهند دانست. پس از یک دوران رکود که در عرصۀ دوبلۀ ایران رخ داد، چند سالی است که با به میدان آمدن نیروهای جوان در عرصۀ دوبله و راه اندازی انجمن گویندگان جوان این عرصه پر رونق‏تر از گذشته شده است. البته این به آن معنا نیست که این انجمن و گویندگانش به صورت مستقیم دوبله را متحول کرده‏اند؛ حضور آنها و استقبالی که مردم از آنها کردند باعث شد گویندگان قدیمی نیز تکانی به خود بدهند و با استفاده از تجربیات زیادی که داشتند و هنر و تکنیک فردی خود از رخوت بیرون بیایند و دست از سری کاری بردارند و با توجه به فضای رقابتی ایجاد شده باز هم دوبلۀ ایران را به سمت جایگاه اصلی‏اش سوق دهند. البته راه اندازی شبکه‏های ویدئویی نیز در این زمینه بی‏تأثیر نبوده است چون با توجه به ورود فیلمهای خارجی از طریق این شبکه­ها، باعث فعال شدن استودیوهای خصوصی دوبله شده است. این اتفاقات، وقایع خوشایندی است که تأثیرش را می‏توان به صورت مستقیم بر روی دوبله‏های تلویزیونی نیز مشاهده کرد. یکی از این نمونه‏های برجسته، سریال «تاجر پوسان» بود. این سریال طولانی با مدیریت دوبلۀ محمود قنبری به زبان فارسی برگردانده شد. با توجه به لحن و زبان خشک و