مجله نوجوان 186 صفحه 12

یاد دوست سید علی قادری شاه آبادی شمس تبریز روح‏الله تا کجا ممتد است. او شاگردان خود را خود برمی‏گزیند. اکنون همان سالهایی است که روح‏الله درس خارج فقه را نزد آیت‏الله حائری فرا می‏گیرد، اما بیش از آنکه استاد بیاموزاند او خود می‏آموزد. چرا که آن مرد بلند بالا که نام مقدسش محمد علی است و بدان جهت که در محلۀ شاه آباد تهران خانه‏ای خریده به شاه آبادی ملقب شده، خود را بر استادی عرفان نظری این جوان شیدا برگزیده است. درس اول عرفان در درس اول عرفان بدو آموخت: از خود بیرون شو، وقتی تو هستی، دیگر جایی در قلبت خالی نیست. اما اگر خود از خود بیرون کنی نور حکمت بر جایی که در اشغال داشتی خواهد وقتی به آن سالها نظر کنیم چشم در قامت مردی بلند بالا و لاغر اندام می‏افتد که به مانند همۀ آدمهای دیگر راه می‏رود و غذا می‏خورد اما اگر توانی باشد که به قلبش برویم، اقیانوسی پر تلاطم است که کثرت را می‏بیند و آوای پر آوازۀ وحدت را از لبان کثرت می‏شنود. با وحدت در می‏آمیزد و از امواج خروشان خویش ندای انا الحق می‏شنود. اما ناپخته نیست که اسرار را هویدا کند و به مانند حلاج بر دار رود. عرفان در او از تصوف چنان فاصله گرفته که دریافته است زندگی عادی در میان خلق، بی‏آنکه نامحرمان بدانند او کیست، درست‏ترین شیوۀ زندگی عادی در میان مردم است. همه می‏دانند که او مردی بزرگ و بزرگوار است اما همگان نمی‏دانند بزرگی در او