مجله نوجوان 200 صفحه 28

-سلام و درود... آقا اجازه؟ اگر شما می­خواهید یک فضای امتحانی سالم و یک جو رقابتی مثبت در روز امتحان داشته باشیم، پس خودتان با زبان خوش به ما نمره ارفاق کنید و قبولمان کنید. اگر هم می­خواهید ما دچار انحرافات تقلبی و از اینجور مسایل ناسالم رقابتی بشویم و آیندۀ تربیتی­مان به خطر بیفتد و فردا همۀ­مان جزو کلاهبرداران بزرگ باندهای مخوف و مافیایی بشویم، با ما کنار نیایید و مجبورمان کنید که تقلب کنیم. به هر حال انتخاب با خودتان است چون ما هم تقلب می­کنیم... -آقا اجازه؟ ما یادمان رفته بود امتحان داریم و همه­اش در این مدت نشستیم کارتون موش سرآشپز را دیدیم و بازیهای مختلف رایانه­ای کردیم و فیلمهای وحشتناک هم نگاه کردیم و همۀ این عوامل دست به دست هم دادند و روی روحیۀ ما تأثیر خیلی بدی گذاشتند و امتحانمان را خیلی بد دادیدم. ما قربانی عصر تکنولوجی و یارانه ... ببخشید رایانه هستیم... ما گناهی نداریم. به ما چه مربوط است که ما در این عصر به دنیا آمدیم؟ شما باید فکری به حال بچه­های قربانی این عصر کنید و نگذارید که تجدید بشوند. خلاصه دیگر سفارشی نداریم. ما یک قربانی هستیم و از نظر روانشناسی هم به شدت نگران کننده می­باشیم و برای آیندگان خطرناک هستیم و شما نباید به این مشکلات دامن بزنید. دیگر خود دانید. -(با صدای مثلاً کلفت!) آقا سلام علیکم... انا بن­لادن هستم. فامیل یکی از دانش­آموزان شما. شما باید به ایشان نمرۀ قبولی بدهید وگرنه حتماً جنابعالی را می­ربایم. پس اگر به جان خودتان علاقمند هستید، توصیۀ این دانش­آموز عزیز را جدی بگیرید. اسم و فامیل این دانش­ آموز گرامی متعاقباً اعلام می­شود. منتظر تماسهای بعدی ما باشید. -آقا معلم سلام... پدربزرگ ما خواب دیده­اند که در روز امتحان ما می­میرند. خواستیم از الان به شما اطلاع بدهیم که ما در روز امتحان وضع روحی مساعدی نداریم و اگر تجدید شدیم، خودتان دیگر به ما نمره بدهید و ضربۀ روحی­مان را دو چندان نکنید. با تشکر... -منزل آقای علوم؟! سلام.. من شش روز است هرچی زنگ می­زنم اشغال است. امروز با زحمت توانستیم شمارۀ شما را بگیریم و بگوییم که ما را قبول کنید چون....!