مجله نوجوان 200 صفحه 23

می­دهد تا نتواند پایان فیلم را حدس بزند. بینندۀ فیلم نیز مانند بسیاری از کاراکترها قدری گیج و سردرگم است. طالبی هم برای جلوگیری از لو رفتن داستانش بینندگان را در تاریکی نگه می­دارد و از این کار لذّت می­برد. بیننده نیز پس از آنکه پای در روشنایی داستان قرار داد، از اینکه تا آن موقع در تاریکی بوده است لذّت می­برد. شاید مهمترین عامل جذّابیت فیلم، بازی زنده یاد خسرو شکیبایی در نقش امیرحسین باشد. بسیاری از دیالوگهای این شخصیت اگر از بازیگر دیگری شنیده می­شد، رنگ و بوی شعاری به خود می­گرفت و به دل نمی­نشست ولی بازی شکیبایی به گونه­ای است که انگار این دیالوگها از دلش می­جوشد و وقتی دستهای خالی­اش را نشان می­دهد، دل بیننده را می­لرزاند. شکیبایی که در هنگام بازی در این فیلم خود نیز بیمار بود، با بردباری و شکیبایی لحظاتی از این فیلم را که نیاز به حرکتهای فیزیکی سریع و انرژیک دارد به خوبی اجرا کرده است. مریلا زارعی، فاطمه گودرزی، اصغر نقی زاده و دیگر بازیگران این فیلم نقشهای خود را به خوبی اجرا کرده­اند و شاید مهمترین عامل توفیق فیلم همین باشد. در کنار بازی زیبا و دلی شکیبایی، عاملی که باعث برجسته­تر شدن و تأثیرگذارتر شدن بیشتر داستان می­شود، بازی زیبای مسعود رایگان است. رایگان که قرار است بَدمَن داستان هم باشد، بیننده را با خود همراه می­کند و همین مسئله باعث می­شود که بیننده نیز به باوری برسد که شکیبایی در فیلم به آن می­رسد. دیدن این فیلم در آستانۀ محرم و دهۀ عزاداری سالار شهیدان، بسیار دلچسب و تأثیرگذار خواهد بود.