مجله نوجوان 200 صفحه 22

شهریار زنجانی امیری که نوکر حسین بود یادداشتی بر فیلم سینمایی «با دستهای خالی» با دستهای خالی فیلمی از ابوالقاسم طالبی است که به تازگی به شبکۀ ویدیویی خانگی راه پیدا کرده است. این فیلم هنگامی که روی پرده بود نیز مورد استقبال قرار گرفت. طالبی پس از فیلم «نغمه» برای بار دوم مشکلات جانبازان شیمیایی را به عنوان موضوع انتخاب کرده است. دستهای خالی حکایت آزاده­ای است که سالها پس از جنگ و تا زمان سقوط صدام در بند اسارت بوده است و اینک با تنی رنجور و بیمار به وطن بازگشته است. فیلم با یک سوء تفاهم آغاز می­شود ولی کم کم داستان در مسیر دیگر می­افتد و سرانجام با یک جمله و یک خط دیالوگ عاقبت به خیر می­شود. طالبی خیلی حرفها برای گفتن دارد که سعی کرده است آنها را در جای جای فیلمنامه­اش بگنجاند و به اقتضای داستان، هر کدام از حرفها از دهان کسی بیرون بیاید. گهگاه این حرفها در قالبی شعاری قرار می­گیرد و بیننده را دلزده می­کند. تا یک سوم پایانی فیلم، بیننده نمی­تواند حدس بزند که چه چیزی در انتظار کاراکترهای فیلم است و طالبی هم بیننده را در مسیری طولانی و پیچیده حرکت