مجله نوجوان 220 صفحه 8

معمولاً آدمهای با استعداد ازهمان بچگی ظرفیتها و تواناییهای خود را لو داده و بدبخت می شوند، به عنوان مثال چون نوزادان بیش از حد آرامی هستند و لازم نیست مثل بچه های غرغرو به زنجیر وصل شده و به گردن والدینشان آویخته شوند، ممکن است والدینشان آنها را هفته ها تنها گذاشته و به مأموریتهای کاری بروند. این دسته از نوزادان به سرعت حرف زدن را می آموزند و با استقبالات شدید خانواده مواجه می شوند؛ تا اجازة شیر خوردن بیابند: « دوست من که دوست داره با دوست تو دوست بشه با دوست تو که دوست داره با دوست من دوست نشه دوست شده. » در خردسالی به دلیل عاقل تر بودن ، مسئولیت حمل و نگهداری و شست و شو و پرستاری و سرگرمی بچه های کل فامیل را عهده دار می شوند. آنها همواره باید در قبال فرزندان کوچک تر از خود پاسخگو باشند. سوالاتی ازقبیل اینکه: « چرا بچه (مثلاً خواهر کوچک تر) پوشک خود را خیس نموده است؟ چرا بچه تکالیف خود را انجام نداده است؟ آیا دریچه علایم بیماری روانی مازوخیسم شاندرمان مشاهده می شود؟ نحو قرارگیری دی. ان. ای سلولهای بچه به چه شکل است؟ دریچه میترال قلب بچه وارونه نصب شده است؟ » و سوالاتی از این قبیل. در مدرسه نیز از تواناییهای این عزیزان غافل نبوده و از آنها نهایت استفاده را خواهند برد؛ به عنوان مثل ممکن است علاوه بر مبصر کلاس بودن، کار تدریس و کنترل تکالیف و بهداشت دانش آموزان نیز به آنها واگذار شده و در امور ثبت نام، وارد کردن نمرات کارنامه دانش آموزان کل مدرسه، خواندن و پاسخ دادن و مهر کردن نامه های اداری و حتی کارهای نظافت مدرسه و آبدارخانه را هم به آنها بسپارند. (به جان خودم نباشد به جان یک نفر دیگر توی مدرسه ما یکی از همین دانش آموزان با استعداد بود که بعد از تعطیل شدن ما او را نگه می داشتند تا دو شیفته و برای آن نوبت هم کار کند.) طنز نابغه شناسی مریم شکرانی تصویرگر : زهرا سادات موسوی محسنی دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 8 پیاپی 220 / 16 خرداد 1388