مجله نوجوان 220 صفحه 28

ف مثل شهروند قاسم رفیعا تصویرگر : فریبا رهدار آموزش قوانین شهروندی برای ساکنان کره ی ماه رعایت حقوقی شهروندی من معتقدم شما با همة عقب ماندگی تان این موضوع را درک می کنید و حداقل می فهمید که احترام به حقوق دیگران یعنی چه! من الان دارم با توهین به شما حقوقتان را ضایع می کنم(نسبت عقب ماندگی). حتی اگر حق داشته باشم، شما با سکوت خود در برابر من، خودتان ظلم می کنید حتی اگر حق نداشته باشید اعتراض کنید. بنابراین موضوع رعایت حقوق دیگران بسیار مهم و اساسی است. شما در یک جامعه، مسلماً نه می توانید گوسفند باشید و نه کرگدن. شما باید لک لک یا یک چیزی در این مایه ها باشید. گوسفندها که به جز بع بع کردن کاری بلد نیستند و هرکس جلو بیفتد و کاری انجام دهد، بدون تأمل دنبالش راه می افتند. من خودم یک مدتی گوسفند... منظورم این است که یک مدتی چوپان بودم و می دانم که گوسفندان تابع نفر جلو هستند. اگر او خودش را به چاه بیندازد، همه این کار را می کنند. البته پوشیده نماند که علت ورشکستگی من همین رویحة خاص گوسفندان بود!!! آنها کاری به جز بع بع کردن ندارد. فقط می خورند و حتی به این فکر نمی کنند که اگر زودتر چاق شوند، زودتر کشته می شوند. در صورتی که جامعة آدمها مملو از انگیزه های نو برای زندگی است، آنها امروزشان با دیروزشان از زمین تا ماه فرق می کند و هیچ آدمی نمی گوید چون دیگران این کار را می کنند پس حتماً این کار کاملاً درست است. پس تشبیه جامعة آدمها به جامعة گوسفندان ظلمی بسیار اساسی به آنهاست. آدمها به سبک کرگدنها هم زندگی نمی کنند. آنها هرگز با قلدری و زور جای دیگران را نمی گیرند. زور در دست هیچ آدمی این قدر جمع نشده که بتواند حقوق دیگران را ضایع کند، حق را ناحق و ناحق را حق جلوه دهد. خواهش می کنم مثل عقب مانده های ذهنی بازوهایتان را به هم نشان ندهید! در ادبیات ما کلمات، معانی متعددی دارند. وقتی می گوییم زور، منظور هر زوری است که برخلاف حقایق واقعی جامعه باشد (سجع حرف « ز » را حال کردید؟ من از این هنرها بسیار دارم!). زور که تنها توی بازو جمع نمی شود. بعضی مواقع ممکن است این توانایی در روح خلاق و شیطانی یک موجود ضعیف شده وجود داشته باشد. حالا آن کاری که آدمها با توافق هم انجام داده اند، این بوده است که بیایند جامعه را با الگوبرداری از روی رفتار لک لکها و یا پرندگان دیگر برنامه ریزی کنند. در میان پرندگان قرار نیست یک نفر به طور دائم در رأس حرکت گروه باشد. هرگاه احساس کرد خسته شده یا توانایی ایستادن در رأس را ندارد، خیلی آرام جای خود را به نفر بعدی می دهد. هرگز در موقع پرواز، پرنده ای به زور رأس حرکت را از پرندة دیگر نمی گیرد چون آنجا حلوا قسمت نمی کنند و به همین خاطر لک لکها مسافتهای طولانی را بدون دوست نوجوانان سال پنجم / شماره 8 پیاپی 220 / 16 خرداد 1388